قانون اساسی هند - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قانون اساسی هند
تاریخ تصویب۲۶ نوامبر ۱۹۴۹
تاریخ اثرگذاری۲۶ ژانویه ۱۹۵۰
نویسنده(گان)بهیمراو رامجی آمبدکار و Drafting committee of the Constituent Assembly of India
امضاء‌کننده(گان)284 members of the Constituent Assembly
آرمانجایگزینی با Indian Independence Act

قانون اساسی هند (به هندی: भारतीय़ संविधान) عالی‌ترین متن قانونی در کشور هند است. این قانون در ۲۶ نوامبر ۱۹۴۹ به تصویب مجلس مؤسسان هند رسیده و از ۲۶ ژانویه ۱۹۵۰ لازم‌الاجرا شده است.[۱] به همین جهت ۲۶ ژانویه هر سال به عنوان روز جمهوری تعطیل رسمی است و در سراسر هند گرامی داشته می‌شود.[۲] در این قانون هند یک جمهوری دمکراتیک معرفی شده که برقراری عدالت، برابری و آزادی را برای شهروندانش تضمین می‌کند.

این قانون اساسی طولانی‌ترین قانون اساسی نوشته در بین تمام کشورهای مستقل دنیاست و از ۳۹۵ اصل، ۱۲ پیوست و ۸۳ الحاقیه تشکیل می‌شود.

پانویس[ویرایش]

  1. "Introduction to Constitution of India", Ministry of Law and Justice of India (به انگلیسی), July 29, 2008 Retrieved on 2008-10-14.
  2. Das, ‎Hari (2002), Political System of India (به انگلیسی), Anmol Publications, p. p 120 {{citation}}: |صفحه= has extra text (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)

پیوند به بیرون[ویرایش]