قانون اساسی بریتانیا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قانون اساسی پادشاهی متحده بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی مجموعه‌ای از قوانین و اصول است که بدنه سیاسی بریتانیا را تشکیل می‌دهد. این قانون شامل رابطه بین دولت و مردم و عملکرد قوه مقننه، مجریه و قضائیه است. بر خلاف بسیاری از کشورهای دیگر بریتانیا یک سند مشخص برای قانون اساسی ندارد به این دلیل به آن قانون اساسی «نانوشته» گفته می‌شود.^[۱]^[۲] بیشتر اصول قانون اساسی بریتانیا برگرفته از اسناد اساسنامه، رویه قضایی، کتاب وظایف مسئولان و معاهدات می‌باشد. قانون اساسی شامل منابع دیگری همچون مجمع قانون اساسی پارلمان است.^[۳]

پایه و اساس قانون اساسی بریتانیا از زمان انقلاب باشکوه در سال ۱۶۸۸ به عنوان دکترین حاکمیت پارلمانی توصیف شده‌است که بر اساس آن مصوبات پارلمان به عنوان برترین و آخرین منبع قوانین محسوب می‌شود.^[۴] این دکترین شرح می‌دهد که مجلس تنها با مصوبه‌ای می‌تواند قانون اساسی را تغییر دهد.^[۵] بحث‌های دربارهٔ معتبر بودن شیوه حاکمیت پارلمانی^[۶] به ویژه به دلیل عضویت بریتانیا در اتحادیه اروپا وجود دارد.^[۷]

منابع[ویرایش]

↑ H Barnett, Constitutional and Administrative Law (5th edn Cavendish 2005) 9, "A written constitution is one contained within a single document or a [finite] series of documents, with or without amendments"
↑ فرناندو دوآرته (۱۷ تیر ۱۴۰۱). «استعفای بوریس جانسون؛ چرا بریتانیا قانون اساسی مکتوب ندارد؟». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۷-۰۹.
↑ See Erskine May: Parliamentary Practice, Cabinet Manual and Royal Prerogative in the United Kingdom
↑ "Britain's unwritten constitution". British Library. Archived from the original on 8 December 2015. Retrieved 27 November 2015. There are a number of associated characteristics of Britain’s unwritten constitution, a cardinal one being that in law the Parliament in Westminster (as opposed to regional parliaments in Scotland etc) is sovereign in the sense of being the supreme legislative body.
↑ "Britain's unwritten constitution". British Library. Archived from the original on 8 December 2015. Retrieved 27 November 2015. Since there is no documentary constitution containing laws that are fundamental in status and superior to ordinary Acts of Parliament, the courts may only interpret parliamentary statutes. They may not overrule or declare them invalid for being contrary to the constitution and ‘unconstitutional’. So, too, there are no entrenched procedures (such as a special power of the House of Lords, or the requirement of a referendum) by which the unwritten constitution may be amended. The legislative process by which a constitutional law is repealed, amended or enacted, even one dealing with a matter of fundamental political importance, is similar in kind to any other Act of Parliament, however trivial its subject matter.
↑ Turpin, Colin; Tomkins, Adam (2007). British government and the constitution: text and materials. Cambridge: Cambridge University Press. p. 41. ISBN 978-0-521-69029-4.
↑ Beatson, Jack (1998). Constitutional reform in the United Kingdom: practice and principles. London: Hart Publishing. p. 45. ISBN 978-1-901362-84-8.

پیوند به بیرون[ویرایش]

[1] H Barnett, Constitutional and Administrative Law (5th edn Cavendish 2005) 9, "A written constitution is one contained within a single document or a [finite] series of documents, with or without amendments"

[2] فرناندو دوآرته (۱۷ تیر ۱۴۰۱). «استعفای بوریس جانسون؛ چرا بریتانیا قانون اساسی مکتوب ندارد؟». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۷-۰۹.

[3] See Erskine May: Parliamentary Practice, Cabinet Manual and Royal Prerogative in the United Kingdom

[4] "Britain's unwritten constitution". British Library. Archived from the original on 8 December 2015. Retrieved 27 November 2015. There are a number of associated characteristics of Britain’s unwritten constitution, a cardinal one being that in law the Parliament in Westminster (as opposed to regional parliaments in Scotland etc) is sovereign in the sense of being the supreme legislative body.

[5] "Britain's unwritten constitution". British Library. Archived from the original on 8 December 2015. Retrieved 27 November 2015. Since there is no documentary constitution containing laws that are fundamental in status and superior to ordinary Acts of Parliament, the courts may only interpret parliamentary statutes. They may not overrule or declare them invalid for being contrary to the constitution and ‘unconstitutional’. So, too, there are no entrenched procedures (such as a special power of the House of Lords, or the requirement of a referendum) by which the unwritten constitution may be amended. The legislative process by which a constitutional law is repealed, amended or enacted, even one dealing with a matter of fundamental political importance, is similar in kind to any other Act of Parliament, however trivial its subject matter.

[6] Turpin, Colin; Tomkins, Adam (2007). British government and the constitution: text and materials. Cambridge: Cambridge University Press. p. 41. ISBN 978-0-521-69029-4.

[7] Beatson, Jack (1998). Constitutional reform in the United Kingdom: practice and principles. London: Hart Publishing. p. 45. ISBN 978-1-901362-84-8.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

ن ب و قانون اساسی کشورهای اروپایی
کشورهای مستقل	جمهوری آذربایجان آلبانی آلمان آندورا اتریش ارمنستان اسپانیا استونی اسلواکی اسلوونی اوکراین ایتالیا جمهوری ایرلند ایسلند بریتانیا بلاروس بلژیک بلغارستان بوسنی و هرزگوین پرتغال ترکیه جمهوری چک دانمارک روسیه رومانی سان مارینو سوئد سوئیس صربستان فرانسه فنلاند قبرس قزاقستان کرواسی گرجستان لتونی لوکزامبورگ لهستان لیتوانی لیختن‌اشتاین مالت مجارستان مقدونیه مولداوی موناکو مونته‌نگرو نروژ هلند یونان
واحدهای سیاسی کم‌رسمیت	آبخاز اوستیای جنوبی ترنسنیستریا قبرس شمالی جمهوری آرتساخ کوزوو
متعلقات و دیگر قلمروها	آزور جزایر آلند جبل طارق جرزی سوالبارد جزایر فارو گرنزی مادیرا جزیره من یان ماین
نهاد مرتبط	اتحادیه اروپا