قانون اساسی ارمنستان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ارمنستان
این مقاله بخشی از این مجموعه است:
سیاست و دولت
ارمنستان

کشورهای مستقل مشترک‌المنافع کشورهای مستقل مشترک‌المنافع, شورای اروپا شورای اروپا

قانون اساسی
رئیس‌جمهور ارمنستان
مجریه
قانونگدارب
قضائیه
استان‌ها
انتخابات در ارمنستان
روابط خارجی ارمنستان
موضوعات مرتبط
نمای قسمتی از قانون اساسی ارمنستان مرتبط با سال ۱۸۶۳

قانون اساسی ارمنستان (ارمنی: Հայաստանի Սահմանադրություն; انگلیسی: Constitution of Armenia) در یک همه‌پرسی سراسری در تاریخ ۵ ژوئیه ۱۹۹۵ تصویب شد. در این قانون کشور ارمنستان حاکمیتی بر اساس دموکراسی، جامعه‌گرایی و قانون اساسی تعریف شده‌است. ایروان به عنوان پایتخت حکومت تعیین شده‌است. در این قانون قدرت از آن مردم دانسته شده که به واسطه برگذاری انتخابات این قدرت به مقام‌های دولتی واگذار می‌شود. تغییرات مربوط به قانون اساسی و تغییر در مرزها با رای تمام شهروندان ارمنستانی در همه‌پرسی‌های عمومی انجام می‌شود. در قانون اساسی ۱۹۹۵، ۱۱۷ اصل در قانون اساسی موجود بود. در ۲۷ نوامبر ۲۰۰۵ همه‌پرسی سراسری برای اصلاح قانون اساسی انجام شد و به تأیید رسید.

نخستین طرح برای قانون اساسی در ارمنستان توسط شاهامیر شاهامیریان در سال‌های ۱۷۷۸–۱۷۸۹ میلادی تهیه گردید و متاثر از حقوق اساسی انگلستان و ایالات متحده آمریکا بود.[۱].

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ ولی کوزه‌گر کالجی (بهار ۱۳۹۴). «اصلاحات قانون اساسی ارمنستان: تغییر ساختار سیاسی از ریاست جمهوری به پارلمانی» (PDF). فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز، شماره 89 صفحه 161.

منابع[ویرایش]

  • Adalian, Rouben Paul (2002). Historical Dictionary Of Armenia. Lanham, Maryland: Scarecrow Press, Inc. p. 141-42. ISBN 978-0-8108-4337-0.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=قانون_اساسی_ارمنستان&oldid=38633103»