فی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

الفبای یونانی
Αα آلفا	Νν نو
Ββ بتا	Ξξ کسی
Γγ گاما	Οο امیکرون
Δδ دلتا	Ππ پی
Εε اپسیلون	Ρρ رو
Ζζ زتا	Σσς سیگما
Ηη اتا	Ττ تاو
Θθ تتا	Υυ اوپسیلون
Ιι یوتا	Φφ فی
Κκ کاپا	Χχ خی
Λλ لامبدا	Ψψ پسی
Μμ مو	Ωω اومگا
حروف منسوخ
واو, دیگما	هتا
سان	شو
حروف اعداد
استیگما	قوپا
سمپی
الفبای یونانی

فی (بزرگ Φ، کوچک φ یا ϕ)، [fī] بیست و یکمین حرف الفبای یونانی است. در یونانی مدرن تلفظ ف دارد، اما در یونانی قدیم تلفظ [pʰ]، داشت. حرف هم‌ردیف آن در سیرلیک اف است.

حالت کوچک آن، ${\displaystyle \varphi }$ (یا ${\displaystyle \phi }$) به عنوان نماد در موارد زیر به کار می‌رود:

• به عنوان نماد مجموعه تهی یا خالی در علم ریاضیات به کار می‌رود.
• نسبت طلایی در ریاضیات، هنر و معماری
• تابع فی اویلر φ(n)
• به عنوان نماد زاویه بعد از حرف تتا به کار می‌رود

به ویژه:

• آرگومان اعداد مختلط.
• فاز در یک موج.^[۱]
• عرض جغرافیایی در دستگاه مختصات جغرافیایی شمالی-جنوبی.
• پتانسیل الکتریکی در فیزیک.
• تابع کار در الکترونیک.
• ضریب بی‌دوامی در ترمودینامیک

حالت بزرگ آن در موارد زیر به کار می‌رود:

• نماد قطر در مهندسی، به‌طور غالب از فی استفاده می‌شود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

• F, f - Ef (لاتین)
• Ф, ф - Ef (سیرلیک)

منابع[ویرایش]