فهیمه رحیمی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فهیمه رحیمی (زاده ۲۰ خرداد ۱۳۳۱ - درگذشته ۲۸ خرداد ۱۳۹۲) نویسنده رمان‌های عامه‌پسند ایرانی بود.^[۲] وی با داشتن ۷ کتاب در میان ۴۷ کتاب پرفروش پس از انقلاب ۵۷ در ایران، رکورددار آن فهرست بوده‌است.^[۳] بیان مسائل، ترس‌ها و آرزوهای زنانه، اغراق در احساسات و توجه به مسئله جدایی و پیوستن از ویژگی آثار وی است.^[۴]

ابتدای زندگی[ویرایش]

وی در خرداد سال ۱۳۳۱ در تهران به دنیا آمد. پدرش در کارخانه گلیسیرین و صابون کار می‌کرد و در خیابان شهباز تهران زندگی می‌کردند.^[۵] نخستین فعالیت ادبی جدی وی نوشتن قطعه‌ای ادبی با عنوان دلم برای پروانه می‌سوزد در ۹ سالگی بود.^[۶] وی تجریه کار در زمینه خبرنگاری ورزشی و ادبیات کودکان را نیز در کارنامه داشت.

فعالیت‌ها[ویرایش]

وی مدتی در یک حوزه علمیه در محله آب‌منگل تهران به تحصیل دروس دینی پرداخت. سپس با مهاجرت به کرج، به عضویت کتابخانه شهر و حلقه ادبی پروین اعتصامی درآمد و نویسندگی را به صورتی جدی تر ادامه داد. رحیمی اولین کتاب خود را با عنوان بازگشت به خوشبختی در سال ۱۳۶۹ منتشر کرد. وی ۲۳ عنوان رمان نوشت و منتشر کرد که بسیاری از آن‌ها به صورت متعدد و پی‌درپی به چاپ مجدد رسید. رحیمی هم‌چنین آثاری را برای کودکان نوشته که هیچ‌کدام به چاپ نرسیده‌است.

زندگی خصوصی[ویرایش]

فهیمه رحیمی در ۱۷ سالگی ازدواج کرد که حاصل آن، یک پسر و یک دختر بود.

درگذشت[ویرایش]

فهیمه رحیمی صبح روز ۲۸ خرداد ۱۳۹۲ در بیمارستان مهر تهران درگذشت.^[۷]

کتاب‌شناسی[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به فهیمه رحیمی در ویکی‌گفتاورد موجود است.

• رحیمی، فهیمه، حرم دل، تهران: انتشارات چکاوک، چاپ یازدهم، ۱۳۸۵. شابک: ۹۷۸۹۶۴۶۰۴۳۵۰۳. اطلاعات صفحه پایانی.