فلسفه پزشکی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فلسفه پزشکی شاخه‌ای از فلسفه است که معرفت‌شناسی، هستی‌شناسی، متافیزیک و اخلاق پزشکی را در برمی‌گیرد. شاید سرشناس‌ترین حوزه، اخلاق پزشکی باشد که با اخلاق زیستی هم پوشانی دارد. فلسفه پزشکی از فلسفه خدمات بهداشتی درمانی متمایز است. فلسفهٔ خدمات بهداشتی درمانی به اخلاق و سیاستهای مرتبط با حرفه و پژوهش‌های بهداشتی درمانی می‌پردازد. انواع مختلفی از رشته‌ها،[۱][۲] ژورنال‌ها[۳][۴] کتاب‌ها[۵][۶] و کنفرانس‌هایی برای فلسفه پزشکی پدیدار گشته‌است. همچنین شاخه‌ای جدید از فلسفه پزشکی به نام «فلسفه تحلیلی پزشکی» توسط کاظم صادق‌زاده در جهان پایه‌گذاری شده‌است.[۷]

معرفت‌شناسی پزشکی[ویرایش]

شاخه‌ای از فلسفه است که به عنوان نظریهٔ چیستی معرفت و راه‌های حصول آن تعریف می‌شود. حالتی است که شاغلان مراقبت‌های بهداشتی دانش را کسب می‌کنند یا به کار می‌گیرند.[۸]

پزشکی بر پایه شواهد[ویرایش]

اساس پزشکی مبتنی بر شواهد (EBM) بر پایه حالتی است که ما می‌توانیم با سؤالاتی کلیدی مثل اثرات مداخلات پزشکی و درستی تست‌های تشخیصی دانش کسب کنیم. پزشکی مبتنی بر شواهد یک توضیحی از اینکه چگونه باید دانش پزشکی را برای مراقبت‌های درمانی به کار ببریم به ما می‌دهد. فلسفهٔ شواهدیِ پزشکی مبتنی بر شواهد به فیلسوفان این اجازه را می‌دهد تا طبیعت سلسله مراتبی بودن شواهدِ پزشکی مبتنی بر شواهد را در نظر بگیرند تا بتوانند انواع مختلفی از پژوهش‌ها را از لحاظ روش‌شناسی و ظاهری به وسیله شواهدی که آن شواهد ارائه می‌دهند درجه‌بندی کنند. سؤالات کلیدی که در مورد سلسه مراتب شواهد پرسیده می‌شود به درستی روش‌شناسی‌های رتبه‌بندی از لحاظ قدرت پشتیبانی که تأمین می‌کنند می‌پردازد[۹][۱۰]؛ و اینکه چگونه نمونه‌های یک روش ویژه می‌تواند اجزای سلسله مراتب را بالا و پایین کنند[۱۱]؛ همچنین چگونه انواع مختلفی از شواهد از سطوح سلسه مراتب باید ترکیب شود. علاوه بر این خواص معرفت‌شناسانه از جنبه‌های ویژهٔ روش‌شناسی کارآزمایی بالینیِ آزموده شده، جایگاه ویژه ای است که به راندوم‌سازی، نظریه آزمایش کور و استفاده از پلاسبو نسبت داده می‌شود.[۱۲][۱۳][۱۴]

هستی‌شناسی پزشکی[ویرایش]

بخش بزرگی از فلسفه پزشکی بر روی هستی‌شناسی زیست پزشکی شامل مطالعات هستی‌شناسانه همهٔ جنبه‌های پزشکی، قرار دارد. جنبه‌های مختلف هستی‌شناسی فلسفه پزشکی عبارتند از، برای مثال: (۱) انقلاب هستی شناسانه که علم مدرن را به‌طور کلی ممکن ساخت، (۲)دوگانگی دکارتی که پزشکی مدرن را به‌طور خاص ممکن ساخت (۳) مفهوم مونوژنیک از بیماری که در مورد پزشکی بالینی در قرن اخیر اطلاع‌رسانی شد و همچنین مسیر زیستی و شیمیایی که مفهوم سلامت و بیماری را در تمام ارگانیسم‌ها پایه‌ریزی کرد (۴) مفهوم سازی وجودهایی مثل پلاسبو و اثرات پلاسبویی.[۱۵]

منابع[ویرایش]

  1. Durham University History and Philosophy of Medicine
  2. «University of Oxford course on the History and Philosophy of Medicine». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ آوریل ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۱۶.
  3. Springer Journal, Medicine, Health Care, and Philosophy
  4. Oxford Journals, Journal of Medicine and Philosophy
  5. Dov M. Gabbay (2011-02-23). Philosophy of Medicine. Science Direct. ISBN 978-0-444-51787-6.
  6. Jeremy Howick (2011-02-23). The Philosophy of Evidence-based Medicine. John Wiley & Sons. ISBN 978-1-4443-4266-6.
  7. https://en.wikipedia.org/wiki/Philosophy_of_medicine
  8. Khushf G (2013). "A framework for understanding medical epistemologies". The Journal of Medicine and Philosophy. 38 (5): 461–86. doi:10.1093/jmp/jht044. PMID 24038643.
  9. La Caze A (2008). "Evidence-Based Medicine Can't Be…". Social Epistemology. 22 (4): 353–379. doi:10.1080/02691720802559438.
  10. La Caze A (2009). "Evidence-Based Medicine Must Be …". Journal of Medicine and Philosophy. 34 (5): 509–527. doi:10.1093/jmp/jhp034.
  11. Guyatt G.H.; et al. (2008). "GRADE: an emerging consensus on rating quality of evidence and strength of recommendations". British Medical Journal. 336 (7650): 924–6. doi:10.1136/bmj.39489.470347.AD. PMC 2335261. PMID 18436948.
  12. Papineau D (1994). "The Virtues of Randomization". British Journal for the Philosophy of Science. 45 (2): 437–450. doi:10.1093/bjps/45.2.437.
  13. Jstor, Worrall, J. , 2002. What Evidence in Evidence-Based Medicine?" Philosophy of Science 69(3), p.S316-S330.
  14. Worrall J (2007). "Why there's no cause to randomize". British Journal for the Philosophy of Science. 58: 451–488. doi:10.1093/bjps/axm024.
  15. Lee, K. , 2012. The Philosophical Foundations of Modern Medicine, London/New York, Palgrave/Macmillan.