فرصت نامشروع - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فرصت نامشروع (به انگلیسی: Illegitimate opportunity) نظریه ای است که اولین بار توسط ریچارد کلوارد (۲۵ دسامبر ۱۹۲۶–۲۰ اوت ۲۰۰۱) جامعه‌شناس آمریکایی و لوید اوهلین (۲۷ اوت ۱۹۱۸–۶ دسامبر ۲۰۰۸) جامعه‌شناس و جرم‌شناس آمریکایی در سال ۱۹۶۰ رسمیت یافت.

بر اساس «نظریه فرصت نامشروع»، افراد زمانی مرتکب جنایت می‌شوند که شانس بازداشت، کم ولی فرصت‌های نامشروع برای انجام جرم و جنایت زیاد باشد.[۱]

فرصت نامشروع با دو نظریه ارتباط دارد:

پانویس[ویرایش]