فرایند هانتر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فرایند هانتر نخستین فرایند صنعتی برای تولید فلز خالص و انعطاف‌پذیر تیتانیوم بود. این روش توسط ماتیو هانتر که یک شیمی‌دان اهل نیوزیلند و ساکن آمریکا بود، ابداع شد. این فرایند شامل احیای تتراکلرید تیتانیوم (TiCl4) با سدیم (Na) در یک مخزن فولادی در دمای ۷۰۰ تا ۸۰۰ درجه سانتی گراد است.

TiCl4 + 4 Na → 4 NaCl + Ti

پیش از فرایند هانتر، همه تلاش‌ها برای تولید فلز تیتانیوم به تولید ماده‌ای بسیار ناخالص، که اغلب نیترید تیتانیوم خوانده می‌شود و بسیار شبیه فلز است انجامیده بود. فرایند هانتر در دهه ۱۹۴۰ توسط فرایند تجاری کرول (Kroll) جایگزین گشت. در فرایند کرول، تتراکلرید تیتانیوم به وسیلهٔ منیزیوم احیا می‌شود.[۱][۲]

منابع[ویرایش]

  1. M. A. Hunter "Metallic Titanium" J. Am. Chem. Soc. 1910, pp 330–336.
  2. Heinz Sibum, Volker Günther, Oskar Roidl, Fathi Habashi, Hans Uwe Wolf, "Titanium, Titanium Alloys, and Titanium Compounds" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry 2005, Wiley-VCH, Weinheim