فازینگ - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تصویری از مراحل آزمون فازینگ

فازینگ (انگلیسی: Fuzzing) یا آزمون فاز یک فرایند آزمون نرم‌افزار است که شامل فراهم کردن داده‌های ناصحیح، غیرمنتظره، اعداد تصادفی به‌عنوان ورودی به یک نرم‌افزار رایانه‌ای است. برنامه معمولاً برای رخ‌دادهایی از جمله کرش، شکست Assertionهای داخلی یا برای یافتن نشت‌های حافظه احتمالی استفاده می‌شود. به طور معمول، فازرها جایی استفاده می‌شوند که برنامه ورودی ساختاریافته دریافت می‌کند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]