نظمی تبریزی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

علی نظمی ادیب متخلص به نظمی تبریزی (۱ مهر ۱۳۰۶ – ۲۵ آذر ۱۴۰۲ تبریز) از شاعران غزل‌سرای ایران بود. پدرش حسین پاشا از مبارزین مشروطه و میرشکار مظفرالدین شاه قاجار در تبریز بوده‌است. او سرودن شعر را از ۱۶ سالگی آغاز کرده و شاگرد ملک الشعرای بهار، محمدامین ادیب طوسی و عباسقلی خان وقایعی بوده‌است. علاوه بر شعر، آثار تحقیقی ادبی نیز از وی به چاپ رسیده که از جمله این آثار می‌توان به تذکره الشعرای منظوم و منثور «دویست سخنور» و «گلشن معانی» شرح برخی ابیات مشکله فارسی اشاره کرد. نظمی تبریزی قریب به ۳۰سال با شهریار (شاعر) ارتباط صمیمی و نزدیک داشته و همین مراودت باعث گشت تا سال ۱۳۶۷ خورشیدی پیکر محمدحسین شهریار به دست استاد نظمی تبریزی در مقبره الشعرای تبریز دفن شود. اخیراً شورای ارزشیابی هنرمندان کشور پس از بررسی آثار شاعران بالای ۶۰سال که دیوان اشعار آنها چاپ شده‌است، نظمی تبریزی شاعر دوزبانه را به عنوان پیشکسوت شعر و ادب ایران زمین معرفی کرد. نظمی تبریزی نخستین شاعر آذربایجانی در قید حیات بود که تندیس وی به دست مجسمه‌ساز معروف استاد احد حسینی ساخته شد و در یکی از میدان‌ها شهر تبریز و در نزدیکی محل سکونت و زادگاه شاعر نصب گردیده‌است.[۱]

وی رئیس انجمن ادبی «بزم سخن» تبریز بود.[۲] 

آثار[ویرایش]

  • هفت شهر - ۱۳۵۴
  • تصحیح و تدوین دیوان امینی سرابی - ۱۳۵۵
  • فریادهای عاشقانه (گزیده غزلیات) - ۱۳۷۰
  • دیوان اشعار نظمی تبریزی جلد اول - ۱۳۷۷٬۱۳۶۴
  • دویست سخنور «تذکره الشعرای منظوم و منثور» - ۱۳۸۶٬۱۳۷۸٬۱۳۶۳٬۱۳۵۴
  • گلشن معانی (شرح برخی ابیات مشکله فارسی) - ۱۳۶۴
  • گلبانگ (گزیده اشعار) - ۱۳۸۵
  • فروغ عمر (گزیده غزلیات) - ۱۳۸۷
  • دیوان اشعار نظمی تبریزی جلد دوم - ۱۳۸۸
  • نیایش و ستایش (گزیده اشعار به همراه ورقی از سروده‌های چاپ نشده) - ۱۳۹۲
  • سیمرغ غزل (ارج نامه استاد علی نظمی تبریزی) - ۱۳۹۳

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «علی نظمی». حوزه هنری آذربایجان شرقی. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ آوریل ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۴ می ۲۰۱۲.
  2. «بهره‌گیری سعدی، از آرایه‌های زبانی بی مثال است». سازمان فرهنگی هنری شهرداری تبریز. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۴ می ۲۰۱۲.