عشق بی شرط - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عشق بی شرط به نوعی از محبت کردن گفته می‌شود که در آن هیچ قید، محدودیت یا شرطی وجود ندارد. این اصطلاح گاه با اصطلاحات دیگری مانند ایثار واقعی یا عشق کامل مربوط دانسته می‌شود. هر دیدگاه تخصصی‌ای روش خاصی برای توصیف عشق بی شرط دارد، اما بیشتر آنها موافقند که این نوع از عشق، عشقی است که هیچ محدودیتی ندارد و تغییرناپذیر است.

در مسیحیت، عشق بی شرط بخشی از چهار عشق است. محبت، دوستی، اروسی و نیکوکاری.^[۱] در رفتارشناسی جانوران، عشق بی شرط به نوعی از ایثار گفته می‌شود که در آن رفتاری یا افرادی کمک به تناسب شخص دیگر می‌کنند ولی خودشان نفعی نمی‌برند. در روانشناسی، عشق بی شرط به حالت ذهنی گفته می‌شود که در آن فرد بدون هرگونه مدرک و فایده ای برای نفع خود، هدف افزایش رفاه دیگران را دارد. این اصطلاح همچنین به‌طور گسترده در کتابچه‌های مشاوره خانواده و زوج‌ها استفاده می‌شود. سگ‌ها غالباً نمونه‌هایی از حیواناتی هستند که عشق بی قید و شرط نشان می‌دهند.^[۲]

منابع[ویرایش]