French
Deutschعسجدی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
عبدالعزیز پسر منصور مشهور به عَسجَدی مروزی شاعر ایرانی است که در اواخر سدهٔ چهارم و اوایل سدهٔ پنجم هجری می‌زیست. وی از شاعران دربار سلطان محمود غزنوی بود. گمان می‌رود که وی پس از مرگ سلطان محمود در دربار پسر وی سلطان مسعود غزنوی و همچنین پس از وی در دربار سلطان مودود غزنوی پسر سلطان مسعود نیز شاعری می‌کرده‌است.[۱] وی در اشعار خود آنان را مدح کرده‌است. عسجدی از شاعرانی است که در فتح سومنات به دست سلطان محمود، قصیده‌ای در تهنیت ساخته که آن قصیده در کتاب‌های تراجم ضبط شده و مشهور است. سال وفاتش را ۴۳۲ ق ذکر کرده‌اند. از اشعار او جز چند قصیده و مقداری اشعار پراکنده چیزی باقی نمانده است.[۲]
اثرها[ویرایش]
عسجدی در گشودن سومنات به دست محمود، قصیده‌ای برای او سروده است که با این بیت آغاز می‌شود:
| تا شاه خسروان سفر سومنات کرد | کردار خویش را علم معجزات کرد |
منابع[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
 | مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به عسجدی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |