عروض (شعر) - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
عروض رکن آخر یا کلمهٔ آخر مصراعِ اول هر بیت است، مانند «خاست» در این بیت منسوب به ناصر خسرو
روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست | از بهر طمع بال و پر خویش بیاراست |
.[۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۰۰۷.
منبع[ویرایش]
- شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمدرضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.