عروض (شعر) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عروض رکن آخر یا کلمهٔ آخر مصراعِ اول هر بیت است، مانند «خاست» در این بیت منسوب به ناصر خسرو

روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاستاز بهر طمع بال و پر خویش بیاراست

.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

منبع[ویرایش]

  • شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمدرضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.