طبقه فرادست - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

طبقهٔ بالا[۱] یا طبقه فرادست،[نیازمند منبع] یک طبقه اجتماعی است، برخی از افراد و خانواده‌ها را در برمی‌گیرد که مالک دارایی‌های بیش‌تری نسبت به سایر طبقات هستند.اعضای طبقه بالا در سطوح بالای قدرت حضور دارند و نفوذ آن‌ها از کنترل مستقیم بر سرمایه صنعتی و مالی، و تا حدی از دسترسی‌شان به مواضع فرمان‌دهی در حوزه‌های سیاسی، آموزشی، فرهنگی و اجتماعی سرچشمه می‌گیرد. وراثت معمولاً از راه‌های اصلی ثروتمندشدن یا ثروتمند ماندن است. هرچند در بعضی جوامع مانند ایالات متحده آمریکا؛ وراثت برای عضویت در طبقه بالا چندان نقشی ندارد.

منابع[ویرایش]

  1. «طبقهٔ بالا» [جامعه‌شناسی] هم‌ارزِ «upper class»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر دوازدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۶۶-۸ (ذیل سرواژهٔ طبقهٔ بالا)
  • فرامرز رفیع پور (۱۳۷۷آناتومی جامعه یا سنة الله: مقدمه‌ای بر جامعه‌شناسی کاربردی، تهران: انتشارات کاوه
  • آنتونی گیدنز (۱۳۷۶جامعه‌شناسی، ترجمهٔ منوچهر صبوری، تهران: نشر نی، ص. ۲۳۸