شرح حال (پزشکی) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شرح‌حال به مجموعه اطلاعاتی گویند که بیمار در مورد بیماری‌اش به گروه درمانی ارائه می‌کند که شامل شکایت اصلی و علت مراجعه بیمار به کلینیک یا بستری در بیمارستان و علایم همراه آن و هم‌چنین سایر اطلاعات در مورد تاریخچه بیماری‌های همراه و نتایج بررسی‌ها و آزمایش‌های قبلی است. معمولاً این اطلاعات در برگه‌ شرح‌حال بیمار در پرونده پزشکی او درج می‌گردد. این اطلاعات به پزشک معالج و سایر اعضای تیم درمانی در تشخیص بیماری و سایر کارهای لازم برای بهبود وضعیت بیمار کمک می‌کند.[۱]

فرایند شرح‌حال‌گیری[ویرایش]

Example

در مراجعات سرپایی بیماران به درمانگاه معمولاً شرح‌حال توسط خود پزشک از بیمار گرفته می‌شود. در بیمارستان‌های آموزشی معمولاً شرح‌حال بیماران بستری شده توسط کارورزان پزشکی (اینترن‌ها) به صورت مصاحبه حضوری از بیمار و همراهانش اخذ می‌شود.

ساختار[ویرایش]

شرح‌حال‌گیری یکی از مهارت‌های مهم در پزشکی است که در شروع دوران کارآموزی به دانشجویان پزشکی تعلیم داده می‌شود. بخش‌های اصلی شرح‌حال شامل موارد زیر است.

  1. شکایت اصلی بیمار (علت مراجعه)
  2. علایم همراه
  3. تاریخچه پزشکی بیمار
  4. مروری بر سیستم‌ها

جستارهای وابسته[ویرایش]

معاینه فیزیکی

پیوند به بیرون[ویرایش]

نمونه یک شرح حال (قدیمی)

منابع[ویرایش]

  • Klemperer, Georg (1904). The Elements of clinical diagnosis. Macmillan.
  • Prioreschi, Plinio (1998). A History of Medicine: Roman medicine. Vol. 3 (reprint ed.). Horatius Press. ISBN 9781888456035. {{cite book}}: Cite has empty unknown parameter: |series-title= (help)
  1. کشاورز, منصور; نژاد, محمد ابراهیم زحلی (1392). "روش «دکتر احمدیه» در شرح حال گیری از بیماران". مجله تاریخ پزشکی. 5 (14): 177–188. doi:10.22037/hmj.v5i14.4793. ISSN 2476-3896.