شاپور آرین‌نژاد - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شاپور آرین نژاد
زادهٔ	۱۳۰۳
درگذشت	۱۳۴۶
علت مرگ	به علت بیماری
مدفن	امامزاده عبداله شهر ری

رکن‌الدین آرین‌نژاد متخلص به شاپور (زادهٔ ۱۳۰۳ – درگذشتهٔ ۱۳۴۶ خورشیدی) معروف‌ترین پاورقی‌نویس دههٔ ۳۰ خورشیدی بود.

زندگی‌نامه[ویرایش]

او کارگر چاپخانه بود و با نثری احساساتی برای مجلات عامه‌پسند داستان‌های شورانگیز تاریخی-عشقی می‌نوشت. شاپور آرین‌نژاد همواره به نگارش داستانهای مسلسل، کوتاه، نوول، فانتازی، رپرتاژ و مقالات متنوع در جراید مشغول بود، و به علت اشتیاق به نگارش، مشاغل اداری را رها و به‌طور حرفه‌ای به نویسندگی روی آورد.

کتاب ده مرد رشید از مشهورترین آثار ادبی اوست که در احیاء غرور ملی و تفاخر به گذشته و باستان‌گرایی دورانش سهم عمده و مؤثری داشت.

برخی سبک نوشتاری او را مشابه الکساندر دوما می‌دانند.

در طول دوران فعالیت ادبی آرین‌نژاد از ۱۳۲۰ تا ۱۳۴۶ ده‌ها جلد رمان، نوول و داستان کوتاه از او منتشر شد که مشهورترینش رمان مفصل ده مرد رشید (۱۳۳۵ش) دربارهٔ رقابت‌های پسران اردشیر دوم هخامنشی بر سر جانشینی اوست. برخی از این آثار وی هنوز در ایران پرفروشند.

در نهایت آرین‌نژاد در ۱۳۴۶ به علت بیماری در جوانی درگذشت و در امامزاده عبداله شهر ری به خاک سپرده شد.

در سال ۱۳۶۲ تعدادی از آثارش به همت همسرش و انتشارات دنیای کتاب بازنشر شد.

آثار[ویرایش]

• عشق‌ها و خون‌ها (۱۳۳۴)
• فاتح (۱۳۳۹)

سه‌گانه:

• راه بهشت
• قیام اسماعیلیه (۱۳۳۶)
• نگهبانان تاج و تخت
• دلیران شوش؛ شرح حمله خشایارشا به یونان است. (۲ جلد)
• ده مرد رشید (۱۳۳۵) در ۹ جلد
• داتام روئین‌تن (ادامه ۱۰ مرد رشید)
• شبهای پاسارگاد
• شرف راهزن
• فرزند سرنوشت
• هفت سردار نامی
• افسانه سید رشید
• قدرت دریاها
• دلاوران میزگرد
• سایه آسیا
• بوسه عذراء

منابع[ویرایش]

• دانشنامه دانش‌گستر، مؤسسه علمی- فرهنگی دانش‌گستر، ۱۳۸۹. ذیل مدخل شاپور آرینُ، ص ۲۲۴.
• «شهرزادان قصه‌گو». همشهری‌آنلاین.
• فرهنگ ادبیات فارسی. ج. ۱. ص. ۱۰۱، ۶۵۹.