سیگل - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سیگل یا سیگلوی (یونانی: σίκλος, σίγλος) صورت یونانی‌شده واژه شِکِل (فنیقی: 𐤔𐤒𐤋‎، عبری: שקל‎، اکدی: 𒅆𒅗𒇻) در زبان‌های سامی است که دراصل به‌عنوان واحد وزن و سپس پول به‌کار می‌رفت. شکل همچنین نام سکه‌های سیمین هخامنشی، با وزن استاندارد حدود ۵٫۶۰ گرم بوده‌است.^[۱][۲]

از دوره زمامداری داریوش یکم هخامنشی، واحد سکه زرین هخامنشیان، «دریک» و واحد سکه سیمین، سیگل بود که آن را سیکل و شکل هم نوشته‌اند. یونانی‌ها این دو سکه را به‌ترتیب «دریک استاتر» و «دریک سیگلوی» می‌نامیدند.

هر بیست سیگل برابر با یک دریک ارزش داشت و استفاده از سیگل بیشتر در آسیای کوچک و یونان رواج داشت. این گونه سکه از عیار بسیار بالایی برخوردار بود و حدود ۹۰٪ درصد خلوص داشت.^[۳]

منابع[ویرایش]

این یک مقالهٔ خرد دربارهٔ سکه است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.