سید حسن غزنوی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حسن غزنوی (با نام کامل: اشرف‌الدین ابومحمد حسن بن محمد حسینی غزنوی) (۵۳۵–۵۶۵ قمری) مشهور به اشرف و با تخلص حسن، شاعر و واعظ سده ششم هجری است. اشرف الدین بخش عمده عمر خویش را به خدمت‌گزاری پادشاه غزنوی، بهرام‌شاه و نیز مدتی را هم به خدمت سلطان سنجر سلجوقی گذراند. وی در بیشتر قالب‌های شعری طبع‌آزمایی کرده و معاصر سنایی بود. دیوان او ۸۳ غزل دارد و نزدیک به چهارهزار بیت است. غزنوی در سال ۵۶۵ ه‍.ق به علت ابتلای ناگهانی به بیماری در روستای آزادوار درگذشت و آرامگاهش در همان‌جاست.

نمونهٔ شعر[ویرایش]

منابع[ویرایش]

• زندگی‌نامه حسن غزنوی، بزرگان سرزمین پارس
• اشرف‌الدین سیدحسن غزنوی، آفتاب
• لغتنامه دهخدا: حسن غزنوی، واژه یاب

این یک مقالهٔ خرد شاعر است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.