سلطنت‌طلب - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یک سلطنت‌طلب از سلطنت یک پادشاه خاص به عنوان رئیس کشور، یا از یک دودمان مشخص حمایت می‌کند. در حالت کلی، این گرایش سلطنت‌طلبی است. این از پادشاهی‌خواهی متمایز است، که خواستار سیستم حکومتی پادشاهی است و لزوماً خواستار پادشاهِ خاصی نیست.

در انگلستان[ویرایش]

• جنگ رزها، نبرد خاندان یورک علیه خاندان لنکستر
• در جنگ‌های داخلی انگلستان، سلطنت‌طلب‌ها یا شوالیه‌ها از شاه چارلز اول (و بعد شاه چارلز دوم) حمایت کردند.
• جاکوبیت‌ها هوادار بازگشت جیمز دوم انگلستان بودند که بعدها این حرکت به انقلاب باشکوه وی انجامید.
• ویلیامیت‌ها و نارنجی‌پوشان هوادار ویلیام دوم انگلستان علیه «جمیز دوم انگلستان» بودند.
• در حال حاضر نیز، هدف «حزب سلطنت‌طلب بریتانیای کبیر» حفاظت از نقش پادشاه و ملکه در سیاست بریتانیا است.

در فرانسه[ویرایش]

• مشروعه‌خواهان (به فرانسوی: Légitimisme) که پشتیبان «قانون سلیک» بودند.
• «هوادارن اورلئان» (به فرانسوی: Orléanisme)، که در اواخر قرن ۱۸ و اوایل قرن ۱۹ میلادی، از شاخه Orléanist خاندان سلطنتی فرانسه حمایت می‌کردند. این خاندان در انقلاب ژوییه تبدیل به پادشاهی حاکم فرانسه شد.
• بناپارتیست‌ها، از پادشاهی ناپلئون بناپارت پشتیبانی می‌کردند.

در پرتغال[ویرایش]

• «میگوئلیستا» (به پرتغالی: Miguelista)، هواداران «شاه میگل اول» (به پرتغالی: Miguel I de Portugal)

در اسپانیا[ویرایش]

• «کارلیست‌ها» (به اسپانیایی: Carlismo)، مشروعه‌خواهان اسپانیایی
• «سلطنت‌طلبان (انقلاب آمریکایی‌های اسپانیایی‌تبار)» (به انگلیسی: Royalist - Spanish American Revolution)، حامیان امپراتوری اسپانیا در زمان «جنگ استقلال اسپانیایی‌های آمریکا» (به انگلیسی: Spanish American wars of independence). ر.ک.

در چین[ویرایش]

• «بائوهوانگ هو» (به انگلیسی: Baohuang Hui) در اواخر دوران دودمان چینگ، سازمانی حامی طرفداران تغییرات امپراتوری گوانگژو (Guangxu Emperor) و هوادار پادشاهی مشروطه بو که با قوانین محافظه‌کار مخالف تغییرات، مخالفت می‌کرد. اما، در نهایت امر، «لیگ متحد چین» (به انگلیسی: Tongmenghui) موفق به ساقط کردن امپراتوری و جایگزینی آن با جمهوری چین شد.

در ایران[ویرایش]

پس از سرنگونی نظام شاهنشاهی در انقلاب ۱۳۵۷ به طرفداران نظام پیشین عنوان سلطنت طلب داده شد. به مرور زمان طرفداران سلطنت پهلوی در احزاب و سازمان‌های مختلف جمع شدند. هدف بیشتر این احزاب و سازمان برقراری نظام شاهنشاهی با پادشاهی خانواده پهلوی به پادشاهی رضا پهلوی است. برخی از این احزاب عبارتند از:

• حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات)^[۱]
• فرشگرد
• حزب پان ایرانیست

منابع[ویرایش]