ستاک - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سِتاک در زبان‌شناسی، بُن یا ریشهٔ واژه را گویند که وند یا واژه‌هایِ دیگر به آن می‌چسبند. به‌عبارتی دیگر هر شاخ نورسته ٔ تازه و نازک را گویند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

آشوری، داریوش (۱۳۸۷). زبانِ باز. تهران: نشر مرکز. ص. ص۸۲. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۰۵-۹۵۸-۳.