زیج - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زیج جدولی است که نام و موقعیت و زمان حلول ستارگان و کواکب را نشان می‌دهد و در نجوم اسلامی استفاده می‌شده‌است.^[۱] یکی از کارهای منجم علاوه بر تقویم سازی و جهت‌یابی و طالع بینی تکمیل زیج بر اساس یافته‌های جدید بوده‌است.

در قدیم هر کدام از اخترشناسان برجسته یا هر رصدخانه، یک زیج ویژه به خود می‌نوشتند و زیج‌های پیشینیان را تصحیح می‌کردند که تعدادی از این زیج‌های قدیمی به نام شاهان و فرمانروایان نوشته شده‌است. در حال حاضر نسخه‌هایی از چنین زیج‌هایی در موزه‌ها موجود می‌باشد.

امروزه، هنوز هم برای کاربردهای علمی و اخترشناختی، کتاب‌ها و جدول‌های مشابه با زیج‌های قدیمی تهیه می‌شود که البته از دقت بالاتری برخوردار هستند.

واژه‌شناسی[ویرایش]

واژه زیج از زه فارسی منتج شده همانند زه کمان یا احتمالاً تار و پود قالی که نمایانگر شکلی از محور مختصات است.

زیج‌های معروف[ویرایش]

زیج عمر خیام مشهور بوده که بعدها توسط قیاس الدین تکمیل شده و توسط((الغ بیگ))دزدیده شده زیج قیاس الدین در جهان اسلام مشهور بوده و بیشترین مصرف را داشته‌است تا اینکه تقی الدین زیج سلطانی خود را با استفاده از زیج قیاس الدین ایجاد می‌کند.^[۲]

زیج‌های شناخته شده[ویرایش]

زیج و السینی العرب-تألیف ابراهیم فزاری (متوفی ۷۷۷ م) و محمد ابن ابراهیم فزاری (فوت ۸۰۶)
زیج المحلول من-سندیند درجات تألیف یعقوب بن طارق ابن حریق (متوفی ۷۹۶)
زیج السیندند-نوشته خوارزمی (حدود ۷۸۰–۸۵۰)
زیج السبی-تألیف محمد بن جابر الحرّانی بتانی (آلباتنیوس) (۸۵۳–۹۲۹)
زیج الصفائیه (جداول دیسک‌های اسطرلاب)-تألیف ابوجعفر خازن خراسانی (۹۰۰–۹۷۱)
زیج الکبیر حکیمی-تالیف ابن یونس (حدود ۹۵۰–۱۰۰۰)
(جداول جامع و لبلیغ)-تالیف کوشیار بن لبان ۹۷۱–۱۰۹۱
زیج ملکشاهی (راهنمای نجومی با جداول برای ملکشاه) (۱۰۷۹)-توسط عمر خیام ۱۰۴۸–۱۱۴۱
سالنامه آذرکیل (۱۰۸۸)-توسط ابراهیم زرقالی (۱۰۲۸–۱۰۸۷)
جداول تولیدو-بر اساس ابراهیم زرقالی (۱۰۲۸–۱۰۸۷)
زیج سنجری (جداول سیناریک)-توسط خازنی (۱۱۱۵–۱۱۳۰)
زیج ایلخانی-تالیف خواجه نصیرالدین طوسی (۱۲۰۱–۱۲۷۴)
زیج الجدید-نوشته ابن شاطر (۱۳۰۴–۱۳۷۵)
هویهای لیفا (چینی) - تا اوایل قرن ۱۸ بارها در چین منتشر شد
زیج خاقانی-نوشته غیاث الدین جمشید کاشانی (۱۳۸۰–۱۴۲۹)
زیج سلطانی (۱۴۳۷)-توسط اولغ بیگ
زیج سلطانی (۱۵۷۹–۱۵۸۰) -تقی الدین محمد بن معروف
زیج محمد شاهی-نوشته جای سینگ دوم (۱۶۸۸–۱۷۴۳)
زیج بهادرخانی (۱۸۳۸)-نوشته غلام حسین جانپوری

منابع[ویرایش]

↑ مجموعهٔ واژه‌های مصوّب فرهنگستان زبان فارسی تا پایان سال ۱۳۸۹.
↑ Blake, Stephen P. (2013). Time in Early Modern Islam: Calendar, Ceremony, and Chronology in the Safavid, Mughal, and Ottoman Empires. Cambridge: Cambridge University Press.

https://web.archive.org/web/20070521062758/http://user.uni-frankfurt.de/~dalen/

جستارهای وابسته[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

[1] مجموعهٔ واژه‌های مصوّب فرهنگستان زبان فارسی تا پایان سال ۱۳۸۹.

[2] Blake, Stephen P. (2013). Time in Early Modern Islam: Calendar, Ceremony, and Chronology in the Safavid, Mughal, and Ottoman Empires. Cambridge: Cambridge University Press.

[۱]

[۲]