زیباییشناسی نظری - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
زیباییشناسی نظری ؛ مانند تحقیقات روان شناختی اولیه؛ بر تحلیل درونی و باورهای شخصی از مفهوم زیبایی و خویشاوند بودن محیط استوار است. چنین تحلیلهایی تحت عنوان هرمنوتیک؛ پدیدار شناسی؛ وجودی؛ وسیاسی که همگی فلسفی اند؛ انجام شدهاند.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ آفرینش نظریهٔ معماری: نقش علوم رفتاری در طراحی محیط/جان لنگ