زبان حال یک الاغ در وقت مرگ - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

«زبانِ حالِ یک الاغِ در وقتِ مرگ» داستان کوتاهی از نویسندهٔ ایرانی، صادق هدایت است که نخستین بار در سال ۱۳۰۳ خورشیدی منتشر شده‌است.

تاریخچه[ویرایش]

«زبان حال یک الاغ در وقت مرگ» نخستین داستان کوتاه صادق هدایت است[۱] که نخستین‌بار در مرداد و شهریور ۱۳۰۳ در دورهٔ دوم مجلهٔ وفا به چاپ رسید. چاپ این داستان پیش از نخستین سفر هدایت به پاریس بوده است.[۲] امروزه این داستان جزو آثار نایاب صادق هدایت دانسته می‌شود.[یادداشت ۱][۳]

موضوع[ویرایش]

به گفتهٔ محمد بهارلو صادق هدایت در این داستان همان مفهوم مشترکی را در نظر داشته که پیش از آن در رسالهٔ انسان و حیوان (۱۳۰۲) و بعدها در داستان کوتاه «سگ ولگرد» دیده شده است؛ که عبارت است از: «برابر دانستن ارزش وجودی انسان و حیوان، و محکوم کردن ظلم و شقاوتی که آدم‌ها نسبت به جانوران روا می‌دارند.».[۴]

یادداشت[ویرایش]

  1. آثار نایاب صادق هدایت آن دسته از آثار او هستند که چون تاکنون در مجموعهٔ آثار صادق هدایت چاپ نشده‌اند از دسترس عموم خارج شده‌اند.

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • بهارلوییان، شهرام؛ اسماعیلی، فتح‌الله (۱۳۷۹). شناخت‌نامهٔ صادق هدایت. تهران: قطره. ص. ۶۳۵. شابک ۹۶۴-۳۴۱-۰۸۰-۳.
  • هدایت، صادق؛ بهارلو، محمد (۱۳۸۰). سگ ولگرد صادق هدایت با مقدمهٔ محمد بهارلو. تهران: قطره. ص. ۱۶۶. شابک ۹۶۴-۳۴۱-۰۲۲-۶.

پیوند به بیرون[ویرایش]