زبان‌های تای - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تای
ژوانگ–تای
پراکنش:جنوب چین (به ویژه گوانگشی، گوئیژو، یون‌نان و گوانگ‌دونگجنوب شرق آسیا، در گذشته در هند (آسام)
تبار:کرا-دای
  • به–تای؟
    • تای
نیا:نیاتای
زیرگروه‌ها:
ایزو ۲–۶۳۹ / ۵tai
گلاتولوگdaic1237[۱]
{{{mapalt}}}
پراکندگی زبان‌های تای:
  تای شمالی / ژوانگ شمالی
  تای مرکزی / ژوانگ جنوبی
  تای جنوب غربی / تایلندی

زبان‌های تای (تای: ภาษาไท) یک شاخه از زبان‌های کرا-دای هستند. این شاخه در بر گیرنده پرگویشورترین زبان‌های خانواده کرا-دای است، شامل تای یا سیامی، زبان ملی تایلند؛ لائو یا لائوسی، زبان ملی لائوس؛ زبان شان میانمار؛ و ژوانگ، در استان گوانگشی در جنوب چین.

دسته‌بندی[ویرایش]

یک دسته‌بندی پذیرفته‌شده برای زیرگروه‌های تای به شرح زیر است:

تای

تای شمالی

تای مرکزی

تای جنوب غربی

مقایسه واژگان[ویرایش]

در زیر واژگانی از زبان‌های اصلی تای آمده‌است:

فارسی نیاتای جنوب غربی[۲] تای لائو تای شمالی شان تای لو ژوانگ معیار آهوم
باد *lom /lōm/ /lóm/ /lōm/ /lóm/ /lôm/ /ɣum˧˩/ lum
شهر *mɯaŋ /mɯ̄aŋ/ /mɯ́aŋ/ /mɯ̄aŋ/ /mɤ́ŋ/ /mɤ̂ŋ/ /mɯŋ˧/ mvng
زمین *ʔdin /dīn/ /dìn/ /dīn/ /lǐn/ /dín/ /dei˧/ nin
آتش *vai/aɯ /fāj/ /fáj/ /fāj/ /pʰáj/ or /fáj/ /fâj/ /fei˧˩/ phai
قلب *čai/aɯ /hǔa tɕāj/ /hǔa tɕàj/ /hǔa tɕǎj/ /hǒ tsǎɰ/ /hó tɕáj/ /sim/ chau
عشق *rak /rák/ /hāk/ /hák/ /hâk/ /hak/ /gyai˧˩/ rak
آب *naam /ná:m/ /nâm/ /nám/ /nâm/ /nà̄m/ /ɣaem˦˨/ nam

منابع[ویرایش]

  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Daic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  2. Thai Lexicography Resources

پیوند به بیرون[ویرایش]