زبان‌شناسی زایشی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زبان‌شناسی زایشی یکی از رویکردهای مطالعهٔ زبان است که توسط نوام چامسکی تبیین شده‌است. در این رویکرد، فرض بر آن است که منبع یادگیری زبان، ژنتیکی است و مغز انسان دارای سازوکارهای ذاتی برای یادگیری زبان است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

ویکی‌پدیای انگلیسی
زبان‌شناسی نظری: پیدایش و تکوین دستور زایشی، محمد دبیرمقدم، ویراست دوم، تهران: انتشارات سمت، ۱۳۸۳

این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.