ریسندگی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ریسندگی دستی در سنگ‌نگاره زن عیلامی و ندیمه

ریسندگی تکنیکی پیچ در پیچ برای تشکیل نخ از الیاف است. الیاف مورد نظر کشیده شده، پیچ خورده و روی یک ماسوره پیچیده می‌شود. نوعی ریسندگی مکانیکی در اواخر دههٔ ۱۷۰۰ اختراع شد و به یکی از مهم‌ترین صنایع انقلاب صنعتی تبدیل شد.

تاریخچه[ویرایش]

کشت پنبه و دانش ریسندگی و بافندگی آن در منطقهٔ مرواه در حدود قرن چهارم قبل از میلاد به سطح بالایی رسید. صادرات منسوجات یکی از منابع ثروت مرواه بود.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. G. Mokhtar (January 1, 1981). Ancient civilizations of Africa. Unesco. International Scientific Committee for the Drafting of a General History of Africa. p. 310. ISBN 978-0-435-94805-4. Retrieved June 19, 2012 – via Books.google.com.

پیوند به بیرون[ویرایش]