روحانی‌ستیزی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

روحانی‌ستیزی یا آخوندستیزی، جنبشی تاریخی بر ضدّ قشر روحانی است. علت این مخالفت، قدرت واقعی یا مفروض قشر روحانی، و تأثیر آن‌ها در همه جنبه‌های زندگی عمومی و سیاسی، دخالت کلی آن‌ها در زندگی روزمره مردم و نیز، داشتن امتیازات ویژهٔ دینی است.^[۱]

همهٔ روحانی‌ستیزان، لزوماً بی‌دین یا دین‌ستیز نیستند، برخی از آن‌ها مذهبی‌اند و دلایل مخالفت آن‌ها با روحانیون، مسائل بنیادی یا اختلافات در تفسیر است. برای نمونه جنبش پروتستان در مسیحیت.^[۲]

روحانی ستیزی به شکل‌های گوناگون در تاریخ مسیحیت وجود داشته‌است. برخی فیلسوفان عصر روشنگری از جمله مارتین لوتر به کلیسای کاتولیک، رهبران مذهبی و روحانیون که فاسد بودند تاخته‌اند.^[۲]

ایران[ویرایش]

تا اواخر دهه ۱۳۶۰ تا ۱۳۸۰ روحانی ستیزی به مقدار قابل توجهی در جمهوری اسلامی ایران گزارش شده‌است. معترضان برآنند که روحانیون شاهانه زندگی می‌کنند درحالی که قشر ها و طبقات کاری و مردمی در فقر زندگی می‌کنند. برای مثال شایعه‌هایی مبنی بر اینکه روحانیون در قدرت پول‌های خود را در بانک‌های سوئیس ذخیره کردند فراگیر است.^[۳]

ایران با این که حکومتی مذهبی دارد و با نمادهای مذهبی آغشته‌است، به‌طور فزاینده‌ای کشوری ضدروحانی است. به شکلی شبیه برخی کشورهای کاتولیک است که دین بدون نمایش عمومی مفروض تلقی شده، و احساسات متناقضی نسبت به روحانیت وجود دارد. ایرانی‌ها روحانیان خود را مسخره می‌کنند و برای‌شان جوک می‌سازند…^[۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]