رنسانس ایتالیا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فرسکو اثر رافائل در Stanza della Segnatura در کاخ واتیکان
مونالیزا or La Gioconda (1503–05/07)—موزه لوور، پاریس، فرانسه

رنسانس ایتالیا (به ایتالیایی: Rinascimento [rinaʃʃimento]) نخستین تجلی رنسانس سرتاسری در اروپا بود، یک دورهٔ دگرگونی فرهنگی بزرگ و دستاوردی که در ایتالیا در طی سدهٔ چهاردهم آغاز شد و تا سدهٔ شانزدهم ادامه یافت بود که باعث گذار از دوران سده‌های میانه (قرون وسطی)، و ورود به قرون جدید در اروپای مدرن شد. اصطلاح رنسانس به مفهوم اصلی مدرنیته است که در سدهٔ نوزدهم رواج یافت، و در کار تاریخ‌نگارانی مانند ژول میشله و یاکوب بورکهارت به کار رفته‌است. هرچند که منشأ این جنبش که تا حد زیادی به فرهنگ سواد تلاش روشن‌فکری و پشتیبانی محدود شده بود را می‌توان به بخش پیش از سدهٔ چهاردهم برمی‌گردد، بسیاری از جنبه‌های فرهنگ و جامعهٔ ایتالیایی تا حد زیادی قرون وسطایی باقی ماند؛ رنسانس تا پایان سده، به حرکت کامل در نیامد. واژهٔ فرانسوی رنسانس (Rinascimento در ایتالیایی) به معنی «تولد دوباره»، و این دوران بهترین‌ها را برای تجدید دل‌بستگی به فرهنگ کلاسیک پیشین، پس از دوره‌ای که انسان گرایان آن را با برچسب سده‌های تاریک شناخته‌اند.

رنسانس در توسکانی ایتالیا و در شهر فلورانس آغاز شد. خاندان مدیچی در شهر فلورانس، به رونق اقتصادی و سیاسی این شهر کمک کردند و توانستند بزرگترین بانک اروپا را تاسیس کنند و نفوذ بالایی در سیستم اداری و سیاسی داشتند. آنها اهمیت بسیاری برای علم و دانش و هنر قائل بودند و در این راستا کمک های فراوانی نیز کردند. این کمک ها زمینه را فراهم کرد تا ایتالیا در زمینه های نقاشی، معماری، مجسمه سازی، ادبیات، موسیقی، فلسفه، دانش و تکنولوژی (که زمینه های اصلی رنسانس محسوب میشوند) به شهرت فراوانی در اروپا برسد.

پیش زمینه و دلایل[ویرایش]

پیشرفت ایتالیای شمالی و مرکزی در اواخر قرون وسطی[ویرایش]

در اواخر قرون وسطی، ایتالیای جنوبی نسبت به ایتالیای شمالی و مرکزی فقیرتر بود. رم یک شهر از خرابه های قدیمی بود و این باعث میشد که نواحی تحت فرمان پاپ به شدت نسبت به حمله و دخالت کشورهای دیگر به خصوص فرانسه و اسپانیا آسیب پذیر باشند.

در عوض، ایتالیای شمالی و مرکزی به شدت پیشرفت کرده بود و جزو ثروتمندترین نواحی در اروپا بود. راه های تجاری بین اروپا و آسیای غربی عمدتاً از جنوا، پیزا و ونیز در ایتالیای شمالی میگذشت. به خصوص فلورانس یکی از ثروتمندترین شهرهای اروپا شد که عمدتاً به خاطر صنعت تولید پشم بود. پشم از اروپای شمالی به ایتالیا وارد میشد و به همراه رنگ هایی که از آسیای غربی میرسید، لباس و پارچه های با کیفیت بالا تولید و صادر میشد.

راه های تجارت و بازرگانی در ایتالیا همچنین شاهراه های اصلی دانش و فرهنگ بود. انتقال میراث کلاسیک یونان به اروپای لاتین که توسط مهاجران دانشمند بیزانس (پس از پایان امپراطوری بیزانس) در قرن 15 به ایتالیا آورده شد زمینه ساز پیشرفت دانش و مطالعات زبان شناختی رنسانس در دانشگاه های تازه تاسیس شده در فلورانس و ونیز شد.

پژوهشگران انسان گرا کتابخانه های صومعه ها مربوط به قرون وسطی را برای یافتن دستخط های قدیمی کنکاش میکردند و توانستند بسیاری از کتب قدیمی از نویسندگانی مانند تاستیوس را بازیابی کنند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]