رسانندگی گرمایی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

رسانندگی گرمایی،[۱] در فیزیک، ، خاصیتی از اجسام است که بیانگر توانایی آنها در انتقال گرما می‌باشد. این ضریب در قانون فوریه ظاهر می‌شود. یکای رسانندگی گرمایی در دستگاه SI وات بر کلوین متر است (W·K−۱·m−۱).

مقدار رسانندگی گرمایی برای مواد مختلف در دمای اتاق(۲۵)[ویرایش]

ماده رسانایی گرمایی
W/(m·K)
ایروژل ۰٫۰۰۴–۰٫۰۴
هوا ۰٫۰۲۵
چوب ۰٫۰۴–۰٫۴
الکلها و روغن‌ها ۰٫۱–۰٫۲۱
پلی‌پروپیلن ۰٫۲۵[۲]
نفت ۰٫۱۳۸
LPG ۰٫۲۳–۰٫۲۶
اپوکسی (با زمینه سیلیکایی) ۰٫۳۰
اپوکسی (بدون زمینه) ۰٫۵۹
آب (مایع) ۰٫۶
شیشه ۱٫۱
خمیر سیلیکون ۱-۱۰
خاک ۱٫۵
یخ ۲
سرب ۳۵٫۳
آلومینیوم ۲۳۷ (خالص)
۱۲۰—۱۸۰ (آلیاژها)
طلا ۳۱۸
مس ۴۰۱
نقره ۴۲۹
الماس ۹۰۰–۲۳۲۰

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. رسانندگی گرمایی واژهٔ مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای thermal conductivity یا heat conductivity در انگلیسی و در حوزهٔ فیزیک است. «فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان ـ دفتر هفتم، بخش لاتین». فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ص. ۴۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ آوریل ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۶ ژانویه ۲۰۱۲.
  2. Walter Michaeli, Extrusion Dies for Plastics and Rubber, 2nd Ed. , Hanser Publishers, New York, 1992.

پیوند به بیرون[ویرایش]