دور اول مشروطیت در امپراطوری عثمانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بخشی از مجموعهٔ
تاریخ امپراتوری عثمانی
گاه‌شمار
ظهور (۱۲۹۹–۱۴۵۳) ظهور عثمان فترت (۱۴۰۲–۱۴۱۳) سقوط قسطنطنیه
عصر کلاسیک (۱۴۵۳–۱۵۶۶) سلطنت زنان (۱۵۳۳–۱۶۵۶)
دگرگونی (۱۵۶۶–۱۷۰۳) دوره کوپرولو (۱۶۵۶–۱۷۰۳)
رژیم قدیمی (۱۷۰۳–۱۷۸۹) عصر لاله (۱۷۱۸–۱۷۳۰)
افول و نوسازی (۱۷۸۹–۱۹۰۸) نظام جدید (اواخر قرن ۱۸ و اوایل ۱۹) دورهٔ تنظیمات (۱۸۳۹–۱۸۷۶) دور اول مشروطیت (۱۸۷۶–۱۸۷۸)
انحلال (۱۹۰۸–۱۹۲۲) دور دوم مشروطیت (۱۹۰۸–۱۹۲۰) جنگ جهانی اول (۱۹۱۴–۱۹۱۸) تجزیه (۱۹۱۸–۱۹۲۲)
تاریخ‌نگاری (غزا، زوال)
ن ب و

اولین دوره مشروطیت (ترکی عثمانی: مشروطیت; ترکی استانبولی: Birinci Meşrutiyet Devri‎) در امپراتوری عثمانی برای سلطنت مشروطه از اعلام Kanûn-ı Esâsî (به معنی قانون اساسی یا قانون اساسی در ترکی عثمانی) توسط اعضای عثمانیان جوان از ۲۳ دسامبر ۱۸۷۶ تا ۱۴ فوریه ۱۸۷۸ به طول انجامید.^[۱][۲] این جوانان عثمانی از رفرم‌های تنظیمات ناراضی بودند و به جای آن خواستار یک قانون اساسی مشابه دولتهای اروپایی بودند.^[۳] دوران مشروطه با عزل سلطان عبدالعزیز یکم آغاز شد. عبدالحمید دوم جای وی را به عنوان سلطان گرفت.^[۴] این دوران با تعلیق عثمانی پارلمان و قانون اساسی توسط سلطان عبدالحمید دوم به پایان رسید و با آن او دوباره سلطنت مطلقه ایجاد کرد.

منابع[ویرایش]