دورنگار - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دورنگار

دورنگار، نَمابَر یا فکس[۱] (به انگلیسی: Fax) fac simile؛ (به فرانسوی: Télécopieur) تصویری از یک مدرک (یک یا چند صفحه متن یا تصویر) را به دستگاه فکسِ دیگر می فرستد. این دستگاه تصویر مدارک فرستاده شده توسط دستگاه‌های فکسِ دیگر را هم چاپ می‌کند. ماشینی که تصویر را می فرستد الگوی نقاط روشن و تاریکِ مدرک را به سیگنالِ الکتریکی تبدیل می‌کند. این سیگنال از طریق شبکه تلفن به دستگاه گیرنده می‌رسد که سیگنال را به صورت اولیه اش بر می گرداند. بعضی از دستگاه‌های فکس یک گوشیِ تلفن هم دارند که با آن می‌توان با شخصی که با دستگاه دیگر کار می‌کند صحبت کرد. به مدارکی که ارسال می‌شوند فکس می گویند.[۲]

فرستادن مدرک[ویرایش]

پس از اینکه با دستگاه فرستنده شماره تلفن دستگاه گیرنده گرفته شد و دستگاه گیرنده جواب داد، دستگاه فرستنده شروع به اسکن کردن مدرک کرد. یعنی هر لحظه قسمت کوچکی از آن را از مقابلِ ردیفی از صدها حسگر الکترونیکی ریز می گذرانند. لامپی روی این مدرک نور می اندازد. هربار که مدرک اندکی حرکت می‌کند، حسگرها نشان می دهند که کدام بیت‌های مدرکِ قرار گرفته زیر ردیف حسگرها نور را باز می تابانند (و روشن اند) و کدام بیت‌ها نور را باز نمی تابانند (و تاریک اند). دستگاه فکس سیگنال‌های حاصل از سیگنال‌ها را به خط تلفن می فرستد. به این طریق الگوی تاریک و روشن مدرک را به دستگاه گیرنده می فرستد. وقتی آخرین صفحه مدرک فرستاده شد، دستگاه خط تلفن را قطع می‌کند تا تماس پایان یابد.[۳][۴]

دریافت مدرک[ویرایش]

دستگاه فکس گیرنده سیگنال‌ها را، به صورت یک خط در هر لحظه، از دستگاه فرستنده دریافت می‌کند. دستگاه گیرنده این سیگنال‌ها را به ردیفی از عناصر گرم‌کننده می فرستد. به ازای هر حسگر نوری ماشین فرستنده، یک عنصر گرم‌کننده در دستگاه گیرنده وجود دارد. جاهایی که مدرک اصلی تاریک بوده عنصر گرم‌کننده روشن می‌شود و جاهایی که مدرک اصلی تاریک بوده عنصر گرم‌کننده روشن و جاهایی که مدرک روشن بوده عنصر گرم‌کننده خاموش می‌شود. کاغذ حساس به گرما (که کاغذ گرمایی خوانده می‌شود) از روی این عناصر گرم‌کننده عبور می‌کند و جاهایی که این عناصر خاموش اند، کاغذ سیاه می‌شود. به تدریج الگوهای روشن و تاریکِ مدرک اصلی روی کاغذ رسم می‌شود. بعضی از دستگاه‌های فکس جدید می‌توانند مدارک دریافت شده را به جای کاغذ گرمایی روی کاغذ معمولی چاپ کنند[۵][۶]

فکس‌های کامپیوتری[ویرایش]

می توان مدار الکترونیکی کوچکی به کامپیوتر شخصی اضافه کرد که به کامپیوتر امکان دهد به صورت دستگاه فکس عمل کند. به این صورت می‌توان متن و تصویرهای موجود در کامپیوتر را به دستگاه فکسِ دیگری فرستاد یا متن و مدارکی را که روی صفحه نمایش کامپیوتر ظاهر می‌شود دریافت و در حافظه کامپیوتر ذخیره کرد یا آن را به کمک چاپگر کامپیوتر چاپ کرد.[۷][۸]

تاریخچه[ویرایش]

الكساندر باین مخترع اسكاتلندی روی دستگاههای مكانیكی از نوع فاكس شیمیایی كار می‌كرد و در سال 1846 توانست در آزمایشگاه علائم گرافیكی را تولید كند. وی حق ثبت اختراع بریتانیا 9745 را در 27 مه 1843 برای "چاپ الکترونیکی تلگراف" دریافت کرد.[۹] فردریک باکویل چند تغییر در طراحی Bain ایجاد کرد و یک دستگاه تله فکس را به نمایش گذاشت. Pantelegraph توسط فیزیکدان ایتالیایی به اسم جیووانی کاسلی اختراع شد.[۱۰]وی اولین سرویس تلفکس تجاری بین پاریس و لیون را در سال 1865 -حدود 11 سال قبل از اختراع تلفن- معرفی کرد.[۱۱]

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ کاراکتر مخصوص در یونیکد: ℻
  2. ↑ Rouse, Margaret (June 2006). "What is fax?". SearchNetworking. Retrieved 25 July 2012.
  3. ↑ Haigney, Sophie (2018-11-19). "The Fax Is Not Yet Obsolete". The Atlantic. Emerson Collective. Retrieved 13 March 2022.
  4. ↑ Caselli, Giovanni "Improved pantographic telegraph" بایگانی‌شده در ۱۴ مه ۲۰۲۱ توسط Wayback Machine U.S. patent no. 20,698 (June 29, 1858).
  5. ↑ "Istituto Tecnico Industriale, Italy. Italian biography of Giovanni Caselli". Itisgalileiroma.it. Archived from the original on 2020-08-17. Retrieved 2014-02-16.
  6. ↑ "The Hebrew University of Jerusalem – Giovanni Caselli biography". Archived from the original on May 6, 2008.
  7. ↑ Korn, Arthur (1907). Elektrisches Fernphotograhie und Ähnliches [Electrical transmission of images and similar [systems]] (به آلمانی) (2nd ed.). Leipzig, Germany: S. Hirzel.
  8. ↑ Korn, Arthur (14 December 1905). "Elektrische Fernphotographie" [Electrical tele-photography]. Elektrotechnische Zeitschrift (به آلمانی). 26 (50): 1131–1134.
  9. ↑ Lemley، Mark (۲۰۱۶-۰۸-۲۴). «Copying in Patent Law». dx.doi.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۱۷.
  10. ↑ "The Atlantic Telegraph". Scientific American. 14 (4): 29–29. 1858-10-02. doi:10.1038/scientificamerican10021858-29c. ISSN 0036-8733.
  11. ↑ Korn, A. (1904). "Uber Gebe- und Empfangsapparate zur elektrischen Fernubertragung von Photographien" [On transmitting and receiving apparatuses for the electrical transmission of photographs]. Physikalische Zeitschrift (به آلمانی). 5 (4): 113–118.

منابع[ویرایش]

دانشنامه کودکان و نوجوانان اکسفورد، چاپ ششم. تهران،: نشر نی، ١٣٨٨. شابک ‎۹۶۴−۳۱۲−۳۱۲-X (جلد ٢)


آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد مهندسی مخابرات است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=دورنگار&oldid=38618777»