خط هجانگار - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خط هجانگار[۱] مجموعه ای از خط‌های نوشتاری است که هر نشانه بیانگر یک هجا است که این هجا غالباً هجای کوتاه است یعنی ترکیبی از یک همخوان و یک واکه. البته گاه یک نشانه صرفاً معرف یک واکه است. این خط مناسب زبان‌هایی است که ساختار هجایی نسبتاً ساده‌ای دارند، مانند زبان ژاپنی.[۲]

منابع

[ویرایش]
  1. «خط هجانگار، خط هجایی» [زبان‌شناسی] هم‌ارزِ «syllabary»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر ششم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶ (ذیل سرواژهٔ خط هجانگار)
  2. فرامکین، ویکتوریا؛ رادمن، رابرت (۱۳۸۶). درآمدی بر زبان و زبانشناسی. ترجمهٔ محمود الیاسی. سبزوار. صص. ج۱، ص۵۲۸ الی ۵۲۹.