خط‌وارگی (زمین‌شناسی) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خط‌وارگی[۱] (انگلیسی: Lineation) در زمین‌شناسی ساختاری به فرایندی گفته می‌شود که بر اثر آن عارضه‌های ساختاری خطی درون سنگ‌ها به نام خط‌واره پدید می‌آید. خط‌واره‌ها انواع مختلفی دارند که خط‌واره‌های تقاطعی،[۲] خط‌واره‌های کنگره‌ای،[۳] خط‌واره‌های کانیایی[۴] و خط‌واره‌های کششی رایج‌ترین آن‌ها هستند. در اندازه‌گیری‌های میدانی، خط‌واره‌ها به صورت خطوط نقشه با زاویه شیب و آزیموت ثبت می‌شوند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «خطوارگی» [زمین‌شناسی] هم‌ارزِ «lineation»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هشتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۰۸-۸ (ذیل سرواژهٔ خطوارگی)
  2. «خطوارگی تقاطعی» [زمین‌شناسی] هم‌ارزِ «intersection lineation»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هشتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۰۸-۸ (ذیل سرواژهٔ خطوارگی تقاطعی)
  3. «خطوارگی کنگره‌ای» [زمین‌شناسی] هم‌ارزِ «crenulation lineation»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هشتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۰۸-۸ (ذیل سرواژهٔ خطوارگی کنگره‌ای)
  4. «خطوارگی کانیایی» [زمین‌شناسی] هم‌ارزِ «mineral lineation»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر ششم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶ (ذیل سرواژهٔ خطوارگی کانیایی)