خبازی نیشابوری - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خَبّازیِ نیشابوری (درگذشته ۳۴۲ ق.) از علما و دانشمندان و شاعران ایرانی روزگار سامانیان و از معاصران کسایی، دقیقی، شهید بلخی، ابوالمؤید بلخی، رودکی، عماره مروزی، اعجمی، طخاری، جویباری، ابوالعباس بن عباس رنجی، ابوالمثل بخاری و رابعه قزداری بوده‌است. از اشعار او اثر کمی به جا مانده است.

در عروضی سمرقندی و عوفی و هدایت و مجمع‌الفصحا از او یاد شده.

نمونه شعرها:

می‌بینی آن‌دو زلف که یادش همی برد		گویی که عاشق است که هیچش قرار نیست
یا نی که دست حاجب سالار لشکر است		از دور می‌نماید که امروز بار نیست

پیوند به بیرون[ویرایش]