French
Deutschنواب اوده - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نواب اوده | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱۷۲۲–۱۸۵۸ | |||||||||||
 پرچم | |||||||||||
 نقشه دولت اوده ۱۷۹۵ میلادی | |||||||||||
| پایتخت | فیض‌آباد لکهنو | ||||||||||
| زبان(های) رسمی | اردو | ||||||||||
| دین(ها) | اسلام شیعه | ||||||||||
• ۱۷۲۲ | سعادت‌علی‌خان (اولین) | ||||||||||
• ۱۸۵۸ | برجیس قدر (آخرین) | ||||||||||
| تاریخ | |||||||||||
• بنیان‌گذاری | ۱۷۲۲ | ||||||||||
• فروپاشی | ۱۸۵۸ | ||||||||||
| واحد پول | روپیه | ||||||||||
| |||||||||||
نواب اَوَدْهْ (به اردو: اودھ) عنوان حاکمانی بود که طی سال‌های ۱۷۲۲ تا ۱۸۵۸ میلادی بر منطقه اوده در شمال هند حکومت می‌کردند. این خاندان شیعه مذهب بود و به دودمانی ایرانی الاصل از نیشابور تعلق داشتند.[۱] بنیانگذار این سلسله سعادت‌علی‌خان نیشابوری بود.
تاریخچه[ویرایش]
نواب اوده حاکمان نیمه مستقل در حکومت‌های جدا شده امپراتوری گورکانی هند پس از مرگ در اورنگ‌زیب بودند. آن‌ها با پیشوا، در نبرد بوپال در برابر امپراتوری مراتا، و نبرد کرنال به عنوان درباریان امپراتوری گورکانی جنگیدند.[۲]
نواب اوده، همراه با بسیاری دیگر از نواب، به عنوان اعضای اشراف امپراتوری گورکانی در نظر گرفته می‌شدند. آن‌ها در نبرد سوم پانی‌پت به احمدشاه درانی پیوستند و شاه عالم دوم را مجدد به تاج و تخت امپراتوری نشاندند. نواب اوده همچنین در نبرد بکسر و در پی حوادث پس از نبرد پلاسی برای حفظ منافع گورکانیان جنگیدند، دولت اوده در نهایت استقلال خود را از حکومت مغول گورکانی در سال ۱۸۱۸ اعلام کرد.[۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
 | در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نواب اوده موجود است. |
- ↑ Foundation، Encyclopaedia Iranica. «Welcome to Encyclopaedia Iranica». iranicaonline.org (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۵-۱۸.
- ↑ Azhar, Mirza Ali. King Wajid Ali Shah of Awadh. Pakistan: Royal Book Company, 1982.
- ↑ May 30, Shailvee Sharda / TNN /; 2016; Ist, 01:36. "'As children, we wanted revenge on the British' | Lucknow News - Times of India". The Times of India (به انگلیسی). Retrieved 2022-05-18.
{{cite web}}: CS1 maint: numeric names: فهرست نویسندگان (link)
