حس آمیزی (ادبیات) - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
حس آمیزی (به انگلیسی: Synesthesia) در متون ادبی، با به کارگیری استعاره به دو صورت استفاده میگردد:
الف: یک حس با حس دیگر مخلوط و آمیخته میگردد (رنگ گرم - صوت شیرین - غم تلخ)
ب – یک حس عملکرد یک حس دیگر را به عهده میگیرد (شنیدن بو)[۱][۲][۳] مکتبهای ادبی به حسب ایدئولوژی و تفکر گروهی خود، از حس آمیزی نه فقط برای تصویر آفرینی، بلکه برای انتقال معنی و تأثیر ادراکی بر مخاطب به گونههای متفاوتی بهره میگیرند.[۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ Cytowic RE: Synesthesia: A Union of the Senses, edn ۲. New York: Springer-Verlag;2002٬71٬75٬46
- ↑ حس مشترک و نقشهای ادراکی آن نزد ارسطو و ابن سینا، فاطمه صادق زاده قمصری، حکمت و فلسفه سال پنجم، شماره چهارم، زمستان 1388، صص ۳۳-۵۱
- ↑ جغتایی، محمدتقی؛ ویکتوریا الهیاری ،انوار فیض الهی و حس آمیزی از نگاه مولانا، تازههای علوم اعصاب، فصلنامه مقالههای علمی، پاییز ۱۳۹۴، شماره ۵۱، صفحه ۲
- ↑ مینا بهنام، حس آمیزی: سرشت و ماهیت، پژوهش زبان و ادبیات فارسی زمستان ۱۳۸۹ شماره ۱۹