جغرافیای بولیوی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جغرافیای بولیوی شامل رشته کوه‌های آند شرقی (که آن نیز Cordillera شرقی نامیده می‌شود) است. در شرق آن رشته کوه جلگه‌های دشتی حوضه آمازون قرار دارد و از غرب به آلتیپلانو است که یک فلات مرتفع است که در آن دریاچه تیتیکاکا قرار دارد.

بولیوی با مساحت (۱٬۰۹۸٬۵۸۰ کیلومتر مربع بیست و هشتمین کشور پهناور جهان است (پس از اتیوپی) وسعت آن تقریباً برابر موریتانی و تا حدودی ۱/۵ برابر ایالت تگزاس ایالات متحده‌است.

بولیوی کشوریست که در خشکی محصور شده‌است و ارتباطش با اقیانوس آرام را در جنگ آرام در سال ۱۸۷۹ از دست داد. هر چند، از طریق رودخانه پاراگوئه به اقیانوس اطلس دسترسی دارد. قسمت غربی بولیوی در رشته کوه‌های آندس قرار گرفته که بلندترین قله اش نوادو دل سایاما با ارتفاع ۶۵۴۲ متر در استان اورو قرار گرفته‌است. مناظر طبیعی گوناگونی زیادی دارند که باعث ایجاد چشم‌اندازهای زیبا و مناظر طبیعی فوق‌العاده شده‌است. قسمت غربی کشور بر روی فلات کوهستانی آلتی پلانو شکل گرفته‌است.

قسمت شرقی زمین‌های پست و هموار است که با جنگل‌های بارانی آمازونی پوشانیده شده‌است. دریاچه تیتیساکا در مرز بین بولیوی و پرو واقع شده‌است. در قسمت شرقی و در استان پوتوسی، سالار دی اویونی، بزرگ‌ترین سطح نمکی دنیا، واقع شده‌است. شهرهای بزرگ بولیوی ال آلتو(۸۴۸٬۰۰۰ نفر) لاپاز(۷۶۴٬۰۰۰ نفر)، سانتاکروز دی لاسیرا (۱٬۴۵۳٬۰۰۰ نفر) و کوچابامبا (۶۳۰٬۰۰۰ نفر) می‌باشند.

تقسیمات اداری[ویرایش]

بولیوی به نه استان، یا در زبان اسپانیایی «دپارتمنتوس» تقسیم شده‌است:

• استان چوکائیساکا (سوکره)
• استان کوچابامبا (کوچا بامبا)
• استان بنی (ترینیداد)
• استان لاپاز (لاپاز)
• استان ارورو (ارورو)
• استان پاندو (کوبیا)
• استان پوتوسی (پوتوسی)
• استان سانتاکروز (سانتاکروز دی لاسیرا)
• استان تاریا (تاریا)

علاوه بر این هر استان به تقسیمات کوچک‌تر ایالت یا «پرونیسیاس، شهرستان یا» کانتونز «و بخش یا» مونیسی پالیداوز" تقسیم می‌شود که کارهای محلی را بر عهده دارند.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

• نقشه بولیوی از سال ۱۸۹۴