گئورگ اشتال - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
جرج ارنست استال | |
---|---|
زادهٔ | ۲۲ اکتبر ۱۶۵۹ آنسباخ، امپراتوری مقدس روم |
درگذشت | ۲۴ مه ۱۷۳۴ برلین |
ملیت | آلمان |
محل تحصیل | دانشگاه ینا |
شناختهشده برای | نظریه فلوژیستون تخمیر |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | شیمی |
محل کار | دانشگاه هاله-ویتنبرگ |
تأثیر گرفته از | یوهان یوآکیم بکر |
گئورگ ارنست اشتال (آلمانی: Georg Ernst Stahl؛ زاده ۲۲ اکتبر ۱۶۵۹ - درگذشته ۲۴ مه ۱۷۳۴) یک شیمیدان، فیزیکدان و فیلسوف اهل آلمان بود.
او نظریهٔ فلوژیستون را دربارهٔ سوختن و فرایندهای زیستیِ مرتبطی مانند تنفس، تخمیر و فاسدشدن، گسترش داد. اشتال در شهر آنسباخ در دوکنشین فرانکونیا زاده شد و در دانشگاه یِنا پزشکی خواند. پس از فراغت از تحصیل، از ۱۶۸۴ تا ۱۶۸۷ م در همان دانشگاه تدریس کرد و سپس پزشک دربار دوکِ ساکسن ـ وایمار شد. او در ۱۶۹۴ م به استادی پزشکی در دانشگاه نوبنیاد هاله رسید و تا ۱۷۱۶ م در این سمت ماند. اشتال از ۱۷۱۶ م تا هنگام مرگ، پزشک شخصی فریدریش (فردریک) ویلهِلم یکم، شاه پروس، در برلین بود.
منابع[ویرایش]
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Georg Ernst Stahl». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱ مارس ۲۰۱۴.
- https://www.cgie.org.ir/fa/article/259145/اشتال،-گئورگ
- «Georg Ernst Stahl». دریافتشده در ۱ مارس ۲۰۱۴.[پیوند مرده]