تیول (املاک) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تُیُول عبارت از واگذاری درآمد و هزینه ناحیه معینی از طرف پادشاه و دولت به اشخاص بر حسب لیاقت یا به ازای مواجب و حقوق سالیانه می باشد که در دوره ایلخانیان تا قاجاریه رواج داشته است. [۱]

واژه شناسی[ویرایش]

واژه تیول از نظر دستوری اسم و ریشه آن در زبان ترکی می باشد. [۲] این واژه با افعال کمکی بودن و دادن صرف میشود. [۳]

تاریخچه[ویرایش]

در دوره پیشامدرن ایران ظاهراً پس از قرن نهم، به اعطای پول یا زمین در ایران اطلاق می‌شده است. در برابر واگذاری تیول به یک نفر توقع می‌رفت او نیروی نظامی برایش مهیا سازد. تیول از جمله رانت‌های معروف نظام زمین‌داری ایران بوده است. کمیسیون اصلاحات اقتصادی نخستین مجلس شورای ملی تیول را ملغی کرد.[۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]


منابع[ویرایش]

  1. ↑ معین، محمد (۱۳۸۶). فرهنگ فارسی معین. تهران: انتشارات ادنا. ص. ۵۰۸. شابک ۹۶۴-۷۲۵۲-۵۲-۸.
  2. ↑ معین، محمد (۱۳۸۶). فرهنگ فارسی معین. تهران: انتشارات ادنا. ص. ۵۰۸. شابک ۹۶۴-۷۲۵۲-۵۲-۸.
  3. ↑ دهخدا، علی اکبر. «لعتنامه دهخدا، جلد چهارم صفحه 6357».
  4. ↑ https://web.archive.org/web/20101122123644/http://encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=4198


آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد علم اقتصاد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=تیول_(املاک)&oldid=39259440»