تورولد راجرز - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تورولد راجرز
زادهٔ۲۳ مارس ۱۸۲۳
مین غربی، همپشایر، انگلستان
درگذشت۱۴ اکتبر ۱۸۹۰ (۶۷ سال)
آکسفورد، انگلستان
ملیتانگلیسی
زمینهاقتصاد سیاسی
مکتب فکریمدرسه تاریخی انگلیس
فارغ‌التحصیلدانشگاه کینگز لندن
دانشگاه آکسفورد


جیمز ادوین تورولد راجرز (James Edwin Thorold Rogers) (زاده ۲۳ مارس ۱۸۲۳ میلادی - درگذشته ۱۴ اکتبر ۱۸۹۰ میلادی)، معروف به تورولد راجرز، اقتصاددان، تاریخ‌دان و سیاستمدار لیبرال انگلیسی بود که از ۱۸۸۰ تا ۱۸۸۶ در مجلس عوام بریتانیا حضور داشت. او روش‌های تاریخی و آماری را برای تجزیه و تحلیل برخی از سوالات کلیدی اقتصادی و اجتماعی در انگلستان دورهٔ ویکتوریا به کار گرفت. وی به عنوان مدافع تجارت آزاد و عدالت اجتماعی، خود را از برخی دیگر در مدرسه تاریخی انگلیسی متمایز کرد.[۱][۲]

پیشینه و سال‌های شکل‌گیری[ویرایش]

راجرز در مین غربی، همپشایر متولد شد.[۳] او پسر جورج وینینگ[الف] راجرز و مری ان بلیت،[ب] دختر جان بلیت،[پ] بود. وی در کالج کینگز لندن و مگدالن هال، آکسفورد تحصیل کرد.[۴] او پس از اخذ مدرک درجه یک در سال ۱۸۴۶ میلادی، فوق لیسانس خود را در سال ۱۸۴۹ میلادی از مگدالن[ت] دریافت کرد و کشیش شد. او که عضوی از کلیسای عالی[ث] بود، سرپرستی سنت پل در آکسفورد را بر عهده گرفت و از سال ۱۸۵۴ تا ۱۸۵۸ میلادی، داوطلبانه به عنوان دستیار سرپرست در هدینگتون[ج] فعالیت می‌کرد، تا زمانی که دیدگاه‌هایش تغییر کرد و به سیاست روی آورد. راجرز در به دست آوردن «قانون رافع صلاحیت کشیشان» ،[چ] که اولین بهره‌مند از آن بود، نقش کلیدی داشت و اولین مردی بود که به‌طور قانونی در سال ۱۸۷۰ میلادی از تعهدات کشیشی خود عقب‌نشینی کرد.

برای مدتی، ادبیات باستانی یونان و روم حوزه اصلی فعالیت او بودند. او با موفقیت خود را وقف آموزش ادبیات باستانی یونان و روم و فلسفی در آکسفورد کرد و انتشارات او شامل ویرایشی از اخلاق ارسطو (در سال ۱۸۶۵ میلادی) بود.

حکایت‌ها[ویرایش]

کاریکاتور راجرز توسط لزلی وارد از ونیتی فیر[ح]

روزنامه‌نگار ویکتوریایی جورج دبلیو. ئی. راسل[خ] (1953-1919) به تبادل نظر بین راجرز و بنیامین جاوت (پانزده فصل از خود-زندگی‌نامه،[د] 1914، ۱۱۱–۲) اشاره می‌کند:

یکی دیگر از اساتید ما - جی.ئی. تورولد راجرز[ذ] - اگرچه شاید به ندرت یک نامدار باشد، در خارج از آکسفورد به خوبی شناخته شده بود، تا حدی به این دلیل که او اولین کسی بود که طبق قانون ۱۸۷۰ منصب کشیشی را رها کرد، تا حدی به دلیل تلاش‌های واقعاً دانشمندانه‌اش در تاریخ و اقتصاد، و تا حدی به دلیل طنز رابله او. او به نوشتن متن‌های طعنه‌آمیز و خواندن آن‌ها برای دوستانش علاقه داشت و این عادت یک واکنش مشخص از سوی جاوت ایجاد کرد. راجرز فقط با مورخان مکتب جدید کم و بیش دوستی داشت و بنابراین تحسین متقابل گرین و فریمن را مورد تمسخر قرار می‌داد.

«وقتی که فریمنِ پرخاشگر از یک ظرف سوپ‌خوری بزرگ، روغن را با ملاقه برمی‌دارد، وی را بنگرید که اشتباهی آن را روی گرین احمق می‌ریزد.»[ر]

جاوت هم با صدای آرام و لرزانش پاسخ داد: «راجرز این یک آنتی‌تز غلط است. کاملاً محتمل است که حماقت و پرخاش کرد»[ز]

اقتصاد سیاسی[ویرایش]

همزمان با این وظیفه‌ها، او در رشته اقتصاد تحصیل می‌کرد. او از سال ۱۸۵۹ تا زمان مرگش، اولین استاد آمار و علوم اقتصادی توک در کالج کینگ لندن بود. در طول این مدت او همچنین استاد دراموند[ژ] در اقتصاد سیاسی در «کالجِ آل سولزِ آکسفورد»[س] بین سال‌های ۱۸۶۲ و ۱۸۶۷ میلادی بود و پس از آن، بونامی پرایس[ش] به جای او انتخاب شد.[۵][۶] در این دوره، او دوست و پیرو ریچارد کابدن[ص] شد. ریچارد حامی تجارت آزاد، عدم مداخله در اروپا و پایان دادن به گسترش امپراتوری بود. راجرز در اولین دوره تصدی خود به عنوان استاد دراموند، با ریچارد ملاقات کرد. راجرز در مورد کابدن می‌گوید: «او می‌دانست که … اقتصاد سیاسی … بسیار استنتاجی بوده یا باید باشد و یک اقتصاددان بدون حقایق مانند یک مهندس بدون مواد و ابزار است.»[۷] راجرز حقایق زیادی در اختیار داشت: تأثیرگذارترین آثار وی ۶ جلدی تاریخچه کشاورزی و قیمتها در انگلستان از ۱۲۵۹ تا ۱۷۹۵[ض] و شش قرن کار و معاش بود.[ط] او ۲۰ سال را صرف جمع‌آوری حقایق برای اثر اخیر نمود.[۸]

او به عنوان رئیس اولین روز «کنگره تعاونی»[ظ] 1875 میلادی خدمت کرد.[۹] وی در سال ۱۸۸۰ بمیلادی ه عنوان نماینده لیبرال پارلمان (MP) ساوت وارک[ع] انتخاب شد و این کرسی را تا «مصوبه بازتوزیع صندلی‌های ۱۸۸۵ میلادی»[غ] در اختیار داشت. در انتخابات عمومی ۱۸۸۵ او به عنوان نماینده برموندسی[ف] انتخاب شد و این کرسی را تا سال ۱۸۸۶ حفظ کرد. در سال ۱۸۸۳ میلادی در کالج ووستر آکسفورد، در زمینه اقتصاد سیاسی سخنرانی کرد و در سال ۱۸۸۸ میلادی دوباره به عنوان استاد دراموند انتخاب شد.

خانواده[ویرایش]

راجرز در دسمبر ۱۸۵۴ با ان سوزانا شارلوت رینولدز، دختر هنری رئول رینولدز، وکیل خزانه داری ازدواج کرد. آن‌ها یک دختر به نام انی مری ان هنلی راجرز داشتند که از حامیان فعال حزب لیبرال، تحصیلات عالی برای زنان و حق رأی زنان بود. بین دسمبر ۱۸۵۰ و ژانویه ۱۸۵۳ (مرگ همسر اولش)، او با آنا، تنها دختر ویلیام پسکت، جراح در پترسفیلد همپشایر ازدواج کرده بود.

آثار[ویرایش]

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. George Vining
  2. Mary Ann Blyth
  3. John Blyth
  4. Magdalen
  5. High Church
  6. Headington
  7. Clerical Disabilities Relief Act
  8. Vanity Fair
  9. George W. E. Russell
  10. Fifteen Chapters of Autobiography
  11. J. E. Thorold Rogers
  12. Where, ladling butter from a large tureen, See blustering Freeman butter blundering Green.
  13. That's a false antithesis, Rogers. It's quite possible to bluster and blunder, too!
  14. Drummond
  15. All Souls College, Oxford
  16. Bonamy Price
  17. Richard Cobden
  18. History of Agriculture and Prices in England from 1259 to 1795
  19. Six Centuries of Work and Wages
  20. Co-operative Congress
  21. Southwork
  22. Redistribution of Seats Act 1885
  23. Bermondsey

منابع[ویرایش]

  1. [۱] بایگانی‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine
  2. Thorold Rogers, The Economic Interpretation of History: Lectures Delivered at Worcester College Hall, Oxford, 1887-8 (1891).
  3. الگو:DNB Cite
  4. "Debrett's House of Commons". Archive.org. Retrieved 2016-01-13.
  5. N. B. DeMarchi. "On the Early Dangers of Being Too Political an Economist". Oxford Economic Papers. 28: 364–380. doi:10.1093/oxfordjournals.oep.a041349. Retrieved 2016-01-13.
  6. Salim Rashid (July 1978). "The Price-Rogers Election; Politics or Religion?". Oxford Economic Papers. 30 (2): 310–312. doi:10.1093/oxfordjournals.oep.a041416. JSTOR 2662895.
  7. "Cobden, Speeches on Questions of Public Policy by Richard Cobden, Front Matter". {{cite web}}: Missing or empty |url= (help)
  8. "Literary Gossip". The Week: A Canadian Journal of Politics, Literature, Science and Arts. 1 (15): 238. 13 March 1884. Retrieved 29 April 2013.
  9. "Congress Presidents 1869–2002" (PDF). Archive.co-op.ac.uk. فوریه 2002. Archived from the original (PDF) on 28 May 2008. Retrieved 10 May 2008.

پیوند به بیرون[ویرایش]

پارلمان بریتانیا
پیشین:
Edward Clarke
Marcus Beresford
Member of Parliament for Southwark
18801885
با: Arthur Cohen
Constituency abolished
حوزه انتخاباتی جدید Member of Parliament for Bermondsey
18851886
پسین:
Alfred Lafone