تشخیص چهره - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تشخیص چهره یک فناوری کامپیوتری است که در برنامه‌های مختلف به منظور تشخیص چهره انسان را در تصاویر دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرد. ^[۱] .

تشخیص چهره همچنین به فرآیند روانی اشاره دارد که طی آن انسان ها چهره ها را در یک صحنه بصری مکان یابی و شناسایی می کنند^[۲]

تعریف و الگوریتم های مرتبط[ویرایش]

تشخیص چهره را می توان به عنوان یک مورد خاص از تشخیص کلاس اشیاء در نظر گرفت. در تشخیص کلاس اشیاء، به دنبال یافتن مکان‌ها و اندازه‌های همه اشیاء موجود در یک تصویر هستیم که به یک کلاس معین تعلق دارند. به عنوان مثال می توان به بالا تنه، عابر پیاده و اتومبیل اشاره کرد. تشخیص چهره به سادگی به دو سؤال پاسخ می دهد، 1. آیا چهره انسان در تصاویر یا فیلم های جمع آوری شده وجود دارد؟ 2. کجا واقع شده است؟

الگوریتم‌های تشخیص چهره بر روی تشخیص چهره‌های جلویی انسان تمرکز دارند. این شبیه به تشخیص تصویر است که در آن تصویر یک شخص پیکسل به پیکسل مطابقت دارد. تصویر با تصاویر ذخیره شده در پایگاه داده مطابقت دارد. هر گونه تغییر ویژگی چهره در پایگاه داده، روند تطبیق را باطل می کند. ^[۳]

یک رویکرد قابل اعتماد تشخیص چهره بر اساس الگوریتم ژنتیک و تکنیک صورت ویژه است.

در مرحله اول، مناطق احتمالی چشم انسان با استفاده از آزمایش تمام مناطقی که به صورت دره در تصویر سطح خاکستری شناسایی می شوند است . سپس از الگوریتم ژنتیک برای تولید تمام نواحی ممکن صورت که شامل ابرو، عنبیه، سوراخ بینی و گوشه های دهان می شود، استفاده می شود. ^[۳]

هر تصویر کاندید ایجاد شده ی ممکن صورت  نرمال می شود تا هم تاثیر نور را کاهش دهد زیرا نور باعث ایجاد ناهمواری می شود. و اثر شرینگ که ناشی از حرکت سر است.

 ارزش هر تصویر تولید شده  بر اساس طرح ریزی آن بر روی صورت های ویژه اندازه گیری می شود. پس از چند بار تکرار، همه نامزدهای چهره با ارزش تناسب اندام بالا برای تأیید بیشتر انتخاب می شوند. در این مرحله، تقارن صورت اندازه‌گیری می‌شود و وجود ویژگی‌های مختلف صورت برای هر کاندیدای چهره تأیید می‌شود^[۴]

برنامه های کاربردی[ویرایش]

ضبط حرکت صورت[ویرایش]

تشخیص چهره[ویرایش]

تشخیص چهره در بیومتریک ، اغلب به عنوان بخشی از (یا همراه) یک سیستم تشخیص چهره استفاده می شود . همچنین در نظارت تصویری ، رابط کامپیوتر انسانی و مدیریت پایگاه داده تصویر استفاده می شود.

عکاسی[ویرایش]

برخی از دوربین های دیجیتال اخیر از تشخیص چهره برای فوکوس خودکار استفاده می کنند. ^[۵] تشخیص چهره همچنین برای انتخاب مناطق مورد علاقه در نمایش اسلاید عکسی که از افکت کن برنز در مقیاس پان و مقیاس استفاده می‌کنند، مفید است.

دستگاه های مدرن نیز از تشخیص لبخند برای گرفتن عکس در زمان مناسب استفاده می کنند.

بازار یابی[ویرایش]

تشخیص چهره در حال جلب توجه بازاریابان است. یک وب کم را می توان در یک تلویزیون ادغام کرد و هر چهره ای را که از کنار آن عبور می کند تشخیص داد. سپس این سیستم نژاد، جنسیت و محدوده سنی صورت را محاسبه می کند. پس از جمع‌آوری اطلاعات، می‌توان مجموعه‌ای از تبلیغات را پخش کرد که مختص نژاد/جنس/سن شناسایی‌شده است.

نمونه ای از چنین سیستمی OptimEyes است و در سیستم علامت دیجیتال Amscreen ادغام شده است. ^{[۶] [۷]}

استنتاج عاطفی[ویرایش]

تشخیص چهره را می توان به عنوان بخشی از اجرای نرم افزار استنتاج احساسی استفاده کرد. استنتاج عاطفی را می توان برای کمک به افراد مبتلا به اوتیسم برای درک احساسات اطرافیان استفاده کرد.

لب خوانی[ویرایش]

تشخیص چهره برای فرآیند استنتاج زبان از نشانه های بصری ضروری است. لب خوانی خودکار دارای برنامه هایی است که به رایانه ها کمک می کند تا تشخیص دهند که چه کسی در مواقعی که امنیت مهم است، چه کسی صحبت می کند.

• بینایی کامپیوتر
• شناسه چهره
• تشخیص عابر پیاده
• پیکاسا
• SceneTap
• فوق العاده تشخیص
• تشخیص چهره سه بعدی
• فضای رنگی TSL
• visage SDK
• حس انسان