تشبیب - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در قصاید مدحی عموما چهار بخش قابل ملاحظه است: تشبیب، تخلص، مدح و دعای تأبید.

به ابیات شروع قصیده تغزل(شعر عاشقانه گفتن) یا تشبیب(احوال ایام جوانی را ذکر کردن) و یا نسیب(شعر لطیف درباره زنان) میگویند.

این ابیات معمولاً وصف طبیعت یا شرح وصال یا فراق معشوق است و شنونده را آماده شنیدن ادامه قصیده میکند.

در اکثر قصاید، به ویژه قصایدی که موضوع آنها مدح نیست، بدون تشبیب و تغزل و نسیب سروده شده اند و شاعر بدون مقدمه چینی، وارد اصل مطلب میشود به چنین قصیده ای محدود یا «مُقتَضَب» گفته میشود.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. «آموزش شناخت قالب قصیده - ویکی‌کتاب». fa.wikibooks.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۲۳.