تاریخ آمریکای مرکزی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تاریخ آمریکای مرکزی، مطالعهٔ تاریخ قسمت مرکزی آمریکاست.

قبل از اروپاییان[ویرایش]

جامعه آمریکایی‌های بومی زمین‌های مرکزی مکزیک در شمال تا کاستاریکا در جنوب را اشغال کرده بودند.

دورهٔ استعمار اسپانیا[ویرایش]

آمریکای مرکزی از هفت قسمت مستقل تشکیل می‌شد:بلیز، کاستاریکا، السالوادور، هندوراس، نیکاراگوئه، پاناما و گواتمالا. پس از تسلط اسپانیایی‌ها در قرن شانزدهم میلادی، اکثر ساکنان آمریکای مرکزی تاریخ مشابهی داشتند. تنها استثنا، «منطقهٔ غربی کارائیب» بود که شامل ساحل کارائیب بود.

استقلال[ویرایش]

در سال ۱۸۱۱، جنبش استقلال در السالوادور به دنبال جنگ شبه‌جزیره به حرکت درآمد و همچنین پس از استقرار فرناندو هفتم اسپانیا.

ایالات متحدهٔ آمریکای مرکزی[ویرایش]

در سال ۱۸۲۳ میلادی، کشور آمریکای مرکزی شکل گرفت. آن قصد داشت تا به پیروی از ایالات متحده آمریکا، جمهوری فدرال باشد.

منابع[ویرایش]

Pearcy, Thomas (April 15, 2016). The History of Central America. Westport, CT: Greenwood Press. pp. 40–60. ISBN 978-0313322938.