بیوک احمری - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بیوک احمری (۱ اردیبهشت ۱۲۹۹ – ۵ آبان ۱۳۸۷) طراح گرافیک و نقاش ایرانی بود. او پدر گرافیک تجاری ایران محسوب می‌شد.

زندگینامه[ویرایش]

احمری دوران تحصیل در دبستان کمال و دبیرستان حکمت گذراند و رشته نقاشی را در هنرستان صنعتی تبریز زیر نظر رسام ارژنگی و طاهر خوشنویس آموخت. او در ۱۳۲۱ به تهران مهاجرت کرد و مدتی بعد آتلیه هنری خود با نام آتلیه هنرهای زیبا را در چهارراه عزیزخان دایر نمود.^[۱]

فعالیت‌های هنری[ویرایش]

• ۱۳۲۳ اولین چاپ سیلک‌اسکرین در ایران.
• ۱۳۲۴ اولین آتلیه گروهی با نام اسرام.
• ۱۳۲۷ ازدواج.
• ۱۳۲۸ استخدام در وزارت کشاورزی به عنوان نقاش آزمایشگاه.
• ۱۳۲۹ همکاری با نشریات از جمله سپید و سیاه و طراحی و نقاشی مطالب آن. همکاری با نشریات طنز و کاریکاتور با نام مستعار شیوا و فرزین. طراحی روی جلد برای کتاب‌ها.
• ۱۳۳۰ تأسیس آتلیه فاکوپا.
• ۱۳۳۲ تأسیس آتلیه آرام. طراحی کتاب‌های درسی.
• ۱۳۳۴ همکاری با نشریه امید ایران.
• ۱۳۳۸ تأسیس شرکت گرافیکی با مشارکت محمد بهرامی با نام کلیشوگراف.
• ۱۳۴۴ انحلال شرکت کلیشوگراف به شراکت محمد بهرامی، امیر کمالی و بیوک احمری.
• ۱۳۴۵ همکاری با انتشارات امیرکبیر.
• ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۸ همکاری با کانون آگهی زیبا و شرکت تبلیغاتی آوازه.
• ۱۳۵۰ تأسیس آتلیه چهلستون در خیابان منوچهری.
• ۱۳۴۶ تا ۱۳۶۱ تشکیل کلاس آموزش نقاشی در آتلیه چهلستون. همکاری با شرکت گرافیکی نقش‌ونگار.
• ۱۳۷۴ مدرس در کتابخانه مرعشی در زمینه مرمت جلد کتاب. آموزش تشعیر و تذهیب در همین کتابخانه. همکاری با میراث فرهنگی آذربایجان.

درگذشت[ویرایش]

بیوک احمری بدلیل سرانجام یکشنبه ۵ آبان ۱۳۸۷ بدلیل کهولت سن در ۸۸ سالگی درگذشت.

آراء دیگران[ویرایش]

آیدین آغداشلو به عنوان مهم‌ترین و برجسته‌ترین شاگرد احمری، در مراسم نکوداشت او در نگارخانه برگ سازمان زیباسازی شهر تهران، گفت:

"استاد احمری، نماینده و نمونه تمام‌عیار یک هنرمند طراز اول از سال‌های ۱۳۲۰ تا سال‌های ۱۳۸۰ است... کاشکی عمرش طولانی‌تر از این می‌شد و ای کاش سال‌های پُربار عمرش را می‌شد در جای بهتری سپری کند. او می‌توانست رئیس هر دانشکده و مجتمعی باشد. او نماینده و نشانه تاریخ هنرهای تجسمی معاصر ایران، آن بخش واقعی و بی‌ادایش بود. او منزوی ماند، در انزوایی خودخواسته. و خود را به این جریانِ جاهل‌پرور دروغ‌زن پوچِ نامربوط، نسپرد."

همچنین اکبر ساعتچی، گالری‌دار و کارشناس هنرهای سنتی، درباره احمری می‌گوید:

"او را باید نابغه هنرهای سنتی و تجسمی این دوره نامید، وی نه در یک هنر بلکه در هنرهای متعدد استادی توانا و چیره‌دست بود، از جمله؛ نگارگری، تذهیب، خوشنویسی، نقاشی پشت شیشه، نقاشی آبرنگ و رنگ روغن (پرتره، طبیعت،..).، نقاشی تبلیغاتی و تحقیقاتی، کاریکاتور، گرافیک، چاپ سیلک، ساخت قلمدان، قاب آیینه، جلد روغنی، قطاعی، کاغذسازی و ... هنرمندی بود بی‌نظیر و استادی بی‌بدیل. علاوه بر اینها در مرمت آثار گذشتگان از چنان تبحری برخوردار بود که کمتر کسی می‌توانست اثر مرمت‌شده ایشان را تشخیص دهد."

معروف‌ترین آثار[ویرایش]

از معروف‌ترین آرم‌های طراحی شده توسط بیوک احمری می‌توان به آرم کفش ملی، چای گلستان و روغن و فرش شاه‌پسند اشاره کرد. ^[۲]

منابع[ویرایش]

• بیوک احمری در مجله اینترنتی رنگ
• زندگینامه بیوک احمری در سایت رسم
• خبرگزاری فارس
• سایت واضح
• زندگینامه احمری در سایت جدیدآنلاین
• کتاب برگ‌های پژوهش یک، نشر پیکره
• سایت سینماپرس

1. ↑ «بیوک احمری - بیوگرافی بیوک احمری | مشخصات». moshakhasat.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۰.
2. ↑ «طراح آرم "چای گلستان"، "كفش ملی" "روغن شاه پسند"کیست؟ - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ». www.azhangnews.ir. ۱۳۹۹-۰۸-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۰.