ابرشرکت‌محوری - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابرشرکت سالاری،[۱][۲] ابرشرکت‌محوری، بنگاه‌مداری، صنف‌باوری یا کورپراتیسم، (به انگلیسی: Corporatism) سازمان یافتن اجتماعی-سیاسی یک جامعه به وسیله گروه‌های ذی‌نفع عمده یا گروه‌های شرکتی نظیر وابستگی‌های کشاورزی، کسب‌وکار، قومی، کاری، نظامی، حمایتی یا علمی بر مبنای منافع مشترک است.[۳] مبنای نظری آن تفسیر جامعه به عنوان یک بدن طبیعی است.[۴][۵] واژهٔ کورپوراتیسم بر مبنای ریشهٔ لاتین "corpus" (جمع- "corpora") به‌معنای بدن است.[۵]

ابرشرکت‌گرایی به مفهوم جامعه جامعه‌شناسی کارکردگرایی ساختاری مرتبط است.[۶]

در آغاز به شیوه سازماندهی میان دولت و گروه‌های اجتماعی در نظام‌های فاشیستی و اقتدار طلب به کار می‌رفت.

نمونه‌های تاریخی به اجرا درآمده[ویرایش]

این ایدئولوژی در دولت‌های فاشیستی و اقتدارطلب پرتغال و اسپانیا، پیش‌از دوران دموکراسی در آن کشورها معمول بود، و همچنین در برخی دموکراسی‌های امروز مانند سوئد و اتریش نیز معمول است، در واقع گونه‌ای نمایندگی اصناف و گروه‌های سازمان یافته در سطح دولت است که در کنار نهادهای نمایندگی مرسوم یعنی پارلمان و احزاب جریان دارد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. «اعترافات یک جنایتکار اقتصادی». دکتر محمد حسین رفیعی فنود. دریافت‌شده در ۲۰۱۶-۰۶-۰۸.
  2. "Download ebook for اعترافات یک جنایتکار اقتصادی by جان پرکینز". Share Book Recommendations With Your Friends, Join Book Clubs, Answer Trivia (به لاتین). Retrieved 2016-06-08.
  3. Wiarda, Howard J. , pp. 23–24.
  4. Wiarda, Howard J. , pp. 27.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ Clarke, Paul A. B; Foweraker, Joe. Encyclopedia of democratic thought. London, UK; New York, USA: Routledge, 2001. Pp. 113
  6. Adler, Franklin Hugh. Italian Industrialists from Liberalism to Fascism: The Political Development of the Industrial Bourgeoisie, 1906–34. Pp. 349

منابع[ویرایش]

  • بشیریه حسین، آموزش دانش سیاسی، نشر نگاه معاصر، ۱۳۸۰