بدهی انقراض - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در بوم‌شناسی، بدهی انقراض، انقراض آیندهٔ گونه‌ها به دلیل رویدادهای گذشته‌است. دو عبارت راه‌رفتن مرده (dead clade walking) و بقای بدون بازیابی (survival without recovery)، بیانگر همین مفهوم است.[۱]

بدهی انقراض به دلیل تأخیر زمانی بین تأثیر روی یک گونه، مانند تخریب زیستگاه، و ناپدید شدن نهایی گونه رخ می‌دهد. به عنوان مثال، درختان با عمر طولانی ممکن است حتی پس از ناممکن شدن تولیدمثل درختان جدید، سال‌ها زنده بمانند و بنابراین ممکن است متعهد به انقراض شوند. از نظر فنی، بدهی انقراض عموماً به تعداد گونه‌های موجود در یک منطقه که احتمال انقراض وجود دارد، به جای دارایی هر یک از گونه‌ها، اشاره دارد، اما در زبان محاوره‌ای به هرگونه وقوع انقراض تأخیری اشاره دارد.

منابع[ویرایش]

  1. Jablonski, David (2001). "Lessons from the past: Evolutionary impacts of mass extinctions". Proceedings of the National Academy of Sciences. 98 (10): 5393–5398. Bibcode:2001PNAS...98.5393J. doi:10.1073/pnas.101092598. PMC 33224. PMID 11344284.