باگاتل (موسیقی) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

باگاتِل (به فرانسوی: Bagatelle) یک قطعهٔ کوتاهِ موسیقی است که معمولاً برای پیانو تصنیف شده‌است. باگاتل معمولاً سبک و ملایم است.

کلمهٔ «باگاتل» از نظر تحت‌اللفظی به‌معنی «یک تصنیفِ سازیِ بی‌تکلفِ کوتاه» است.^[۱][۲]

باگاتل معمولاً برای پیانوی تنها ساخته می‌شود، اما برای دونوازی پیانو، هارپسیکورد، چنگ، ارگ، گیتار کلاسیک، ویبرافون، ابوا (مستقل)، کلارینت، ویولن، ویولا، فرم‌های مختلفِ موسیقی مجلسی، ارکستر، گروه موسیقی، دوئتِ آواز و پیانو، و یک گروه گروه کُرِ آکاپِلا نیز تصنیف شده‌است.

نخستین باگاتلِ شناخته‌شده[ویرایش]

فرانسوا کوپِرَن (۱۶۶۸–۱۷۳۳) نخستین کسی است که اصطلاحِ «باگاتل» را ویژهٔ یک اثرِ موسیقایی به‌کار برده‌است. او در دهمین اثرش برای هارپسیکورد، به سال ۱۷۱۷، یک روندو را «باگاتل‌ها» (به فرانسوی: Les bagatelles) نامیده‌است.^[۳]

معروف‌ترین باگاتل[ویرایش]

معروف‌ترین باگاتلِ جهان ازآنِ لودویگ فان بتهوون است. باگاتل شمارهٔ ۲۵ در لا مینور، وو ۵۹،^[۴] معروف به برای الیزه (به [Für Elise] Error: {{Lang-xx}}: متن دارای نشانه‌گذاری ایتالیک است (راهنما)) قطعه‌ای محبوب و تقریباً سه‌دقیقه‌ای برای پیانو است.

بتهوون «برای الیزه» را در حدود سال ۱۸۱۰، یعنی در ۴۰سالگی، تصنیف کرد. این اثر هرگز در زمان زندگی آهنگ‌ساز منتشر نشد و نخستین بار در سال ۱۸۶۷، یعنی ۴۰ سال پس از مرگ وی، منتشر گردید. به گفتهٔ لودویگ نول،^[۵] یابندهٔ قطعه، عبارتِ «برای الیزه در ۲۷ آوریل به‌عنوان یادگاری از ل. ف. بتهوون»^[۶] در متن دست‌نویس که اکنون گم شده‌است، نوشته شده بوده‌است. امروزه هویت دقیق «الیزه» مشخص نیست؛ البته برخی پژوهشگران احتمال می‌دهند که الیزه، ترزه مالفاتی، دوستِ نزدیکِ بتهوون بوده‌است.

منابع[ویرایش]

• Brown, Maurice J. E (second edition, edited by Stanley Sadie and John Tyrrell. London: Macmillan Publishers. 2001)، The New Grove Dictionary of Music and Musicians تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Bagatelle (music)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ اوت ۲۰۱۸.

این یک مقالهٔ خرد موسیقی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.