French
Deutschاوج (روایت) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اُوج یا بِزَنگاه در اصطلاح ادبیات داستانی و ادبیات نمایشی، شورانگیزترین و تنش‌زاترین و برانگیزاننده‌ترین و عالی‌ترین لحظه است که طی آن بحران به نهایت تعارض خود می‌رسد و گره‌گشایی به دنبال آن می‌آید. اوج در واقع ادامهٔ حوادث گذشته و نتیجهٔ منطقی آنها است. به عنوان مثال، هنگامی که در داستانی از صادق هدایت، داش آکل مرجان را شوهر می‌دهد نقطهٔ اوج داستان واقع می‌گردد.[۱]
بزنگاه =زمان آغاز تغییر مسیر یک حرکت
پانویس[ویرایش]
- ↑ شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۲۲۳.
بزنگاه هنگام آغاز تغییر جهت یک جریان میباشد
منابع[ویرایش]
- شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمدرضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.
جستارهای وابسته[ویرایش]
 | این یک مقالهٔ خرد ادبیات است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |