انقلاب صنعتی دوم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

انقلاب صنعتی دوم که همچنین با نام انقلاب فناوری نیز شناخته می‌شود،[۱] مرحله‌ای از انقلاب صنعتی است که از نیمه دوم قرن نوزدهم تا شروع جنگ جهانی اول را شامل می‌شود. آغاز انقلاب در دهه ۱۸۷۰ میلادی و پایان آن در سال ۱۹۱۴ میلادی بود. وجه تمایز این انقلاب صنعتی، آغاز تولید فولاد بسمر در دهه ۱۸۷۰ و اوج آن در تجهیز کارخانجات به برق، تولید انبوه و خط تولید شمرده می‌شود. انقلاب صنعتی دوم با توسعه خط آهن، تولید آهن و فولاد در مقیاس انبوه، کاربرد گسترده ماشین آلات در تولید کارخانه‌ای، افزایش شدید استفاده از نیروی بخار و ارتباطات الکتریکی مشخص می‌گردد. این انقلاب با توسعه صنعتی سریع در ابتدا در بریتانیا، آلمان و ایالات متحده آمریکا و بعد در فرانسه، کشورهای کم ارتفاعی مثل بلژیک و هلند و همچنین در ژاپن همراه بود.[۲] پس از این دوره، انقلاب صنعتی سوم در دهه ۱۹۵۰ میلادی آغاز شد که تاکنون ادامه دارد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Muntone, Stephanie. "Second Industrial Revolution". Education.com. The McGraw-Hill Companies. Archived from the original on 22 October 2013. Retrieved 14 October 2013.
  2. "Industrial Revolution | Definition, History, Dates, Summary, & Facts | Britannica Money". www.britannica.com (به انگلیسی). 2023-06-08. Retrieved 2023-07-19.