انزو بیرزوت - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

انزو بیرزوت
اطلاعات شخصی
نام کامل	وینچنزو بیرزوت
زادروز	۲۶ سپتامبر ۱۹۲۷
زادگاه	ایلو دل فریولی، پادشاهی ایتالیا
تاریخ مرگ	۲۱ دسامبر ۲۰۱۰ (۸۳ سال)
محل مرگ	میلان، ایتالیا
پست	هافبک دفاعی
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها	باشگاه‌ها
۱۹۴۶–۱۹۴۸	پرو گوریتسیا
۱۹۴۸–۱۹۵۱	اینتر میلان
۱۹۵۱–۱۹۵۴	کاتانیا
۱۹۵۴–۱۹۵۶	تورینو
۱۹۵۶–۱۹۵۷	اینتر میلان
۱۹۵۷–۱۹۶۴	تورینو
مجموع
تیم ملی
۱۹۵۵	ایتالیا
دوران مربیگری
۱۹۶۴–۱۹۶۷	تورینو (جوانان)
۱۹۶۸–۱۹۶۹	پراتو
۱۹۶۹–۱۹۷۵	زیر ۲۳ سال ایتالیا
۱۹۷۵–۱۹۸۶	ایتالیا
افتخارات
ایتالیا (به عنوان سرمربی)
	تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.; ;

انزو بیرزوت (به ایتالیایی: Enzo Bearzot) (زادهٔ ۲۶ سپتامبر ۱۹۲۷ – درگذشتهٔ ۲۱ دسامبر ۲۰۱۰) بازیکن و مربی فوتبال اهل ایتالیا بود. او موفق شد تیم ملی فوتبال ایتالیا را به مقام قهرمانی جام جهانی ۱۹۸۲ برساند.

بیرزوت دارای رکورد بیش‌ترین حضور بر روی نیمکت تیم ملی فوتبال ایتالیا است؛ او در حد فاصل ۲۷ سپتامبر ۱۹۷۵ تا ۱۸ ژوئن ۱۹۸۶ و طی ۱۰۴ بازی، هدایت تیم ملی فوتبال ایتالیا را بر عهده داشت و در این زمینه رکورد دار است.^[۱] یک سال پس از مرگ او، جایزه‌ای به پاس قهرمانی او در جام جهانی ۱۹۸۲ به نام او نام‌گذاری شد؛ جایزه انزو بیرزوت هر ساله به بهترین مربی ایتالیایی سال اهدا می‌شود.^[۲]

افتخارات[ویرایش]

بازیکن[ویرایش]

کاتانیا

سری بی: ۵۴–۱۹۵۳

تورینو

سری بی: ۶۰–۱۹۵۹

مربی[ویرایش]

ایتالیا

جام جهانی فوتبال: ۱۹۸۲^[۳]

افتخارات فردی[ویرایش]

مربی سال فوتبال ایتالیا: ۱۹۸۲
مربی سال فوتبال جهان به انتخاب مجله ورلد ساکر: ۱۹۸۲^[۴]
جایزه ویژه نیمکت طلایی: ۱۹۹۲^[۵]
تالار مشاهیر فوتبال ایتالیا: ۲۰۱۱^[۶]
بیست و چهارمین مربی برتر تاریخ به انتخاب ورلد ساکر: ۲۰۱۳^[۷]

منابع[ویرایش]

↑ «ITALIAN NATIONAL TEAM COACHES». www.rsssf.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۳.
↑ «Leicester's Claudio Ranieri wins Enzo Bearzot award for best Italian coach». ESPNFC.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۳.
↑ FIFA.com. «FIFA Tournaments - FIFA.com». www.fifa.com (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۳.
↑ «World Soccer Awards - previous winners - World Soccer». web.archive.org. ۲۰۱۶-۰۶-۲۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۳.
↑ «Panchina d'Oro ad Allegri». web.archive.org. ۲۰۱۱-۰۷-۰۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۳.
↑ "Hall of fame, 10 new entry: con Vialli e Mancini anche Facchetti e Ronaldo". La Gazzetta dello Sport - Tutto il rosa della vita (به ایتالیایی). Retrieved 2020-04-13.
↑ Soccer، World (۲۰۱۳-۰۷-۰۴). «The Greatest manager of all time». World Soccer (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۳.

[1] «ITALIAN NATIONAL TEAM COACHES». www.rsssf.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۳.

[2] «Leicester's Claudio Ranieri wins Enzo Bearzot award for best Italian coach». ESPNFC.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۳.

[3] FIFA.com. «FIFA Tournaments - FIFA.com». www.fifa.com (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۳.

[4] «World Soccer Awards - previous winners - World Soccer». web.archive.org. ۲۰۱۶-۰۶-۲۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۳.

[5] «Panchina d'Oro ad Allegri». web.archive.org. ۲۰۱۱-۰۷-۰۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۳.

[6] "Hall of fame, 10 new entry: con Vialli e Mancini anche Facchetti e Ronaldo". La Gazzetta dello Sport - Tutto il rosa della vita (به ایتالیایی). Retrieved 2020-04-13.

[7] Soccer، World (۲۰۱۳-۰۷-۰۴). «The Greatest manager of all time». World Soccer (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]